Tessitura (wł. tessitura[1] − „tekstura”) – zakres głosu (dźwięków) dominujący w utworze, najintensywniej używany wycinek skali[1][2]. Określenie jest używane do utworów wokalnych i instrumentalnych[2]. W przypadku śpiewaków tessitura jest mniejsza od skali śpiewaka i oznacza rejestr, w którym używa on danego głosu i brzmi najlepiej[1][2], dlatego m.in. dzieli się głosy na dramatyczne i liryczne. Przykładowo baryton operowy posiada skalę od G do g1, jednakże baryton dramatyczny posiada tessiturę niską, a baryton liryczny nie używa najniższych dźwięków[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Willy Apel: Harvard Dictionary of Music. Wyd. 8. Cambridge: Harvard University Press, 1974, s. 839. ISBN 0-674-37501-7. (ang.).
  2. 1 2 3 Andrzej Chodkowski (red.): Encyklopedia muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 899. ISBN 83-01-11390-1.
  3. ↑ Andrzej Chodkowski (red.): Encyklopedia muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 82. ISBN 83-01-11390-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.