Ternopil (Тернопіль)
Ilustracja
"Ternopil" (U209)
Klasa

korweta

Projekt

1124MU

Oznaczenie NATO

Grisha V

Historia
Stocznia

Łeninśka kuznia, Kijów

Położenie stępki

23 kwietnia 1991

Wodowanie

15 marca 2002

Zamówiony dla  MW ZSRR
 Marynarka Wojenna Ukrainy
Nazwa

Ternopil

Wejście do służby

15 lutego 2006

Los okrętu

przejęty przez Rosję 20 marca 2014

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1055 t pełna
910 t standardowa[1]

Długość

71,07 m[1]

Szerokość

10,15 m

Zanurzenie

3,71 m

Napęd
1 turbina gazowa o mocy 18 000 KM,
2 silniki Diesla o mocy 38 000 KM[2],3 śruby - CODAG
Prędkość

31,67 w[1]

Zasięg

2750 Mm przy prędkości 14 w[2],

Uzbrojenie
1×II wyrzutnia pocisków plot ZIF-122 Osa-MA (20 pocisków)
1 armata uniwersalna kaliber 76,2 mm AK-176M
1 armata obrony bezpośredniej 30 mm AK-630M
4 wyrzutnie torped pop 533 mm (2×II)
1 wyrzutnia rbg RBU-6000 (48 pocisków RGB-60)

2 zrzutnie bomb głębinowych (12 bg BB-1)

Załoga

70[2],

Ternopil (U209) (ukr. Тернопіль) – współczesna ukraińska korweta zwalczania okrętów podwodnych projektu 1124MU[3] (typu Albatros, oznaczenie NATO Grisha V). W marcu 2014 r. została zagarnięta przez Rosję podczas aneksji Krymu.

Budowa

"Ternopil" był ostatnim ukończonym okrętem z długiej serii korwet zwalczania okrętów podwodnych radzieckiego projektu 1124 i jego wariantów. Stępkę pod jego budowę położono 23 kwietnia 1991 roku[4], jeszcze przed rozpadem ZSRR, w śródlądowej stoczni Łeninśka kuznia („Kuźnia Leninowska”) w Kijowie, która była jednym z zakładów budujących okręty tego typu. Budowę prowadzono już dla marynarki wojennej Ukrainy, lecz podobnie, jak w przypadku wielu innych okrętów budowanych po rozpadzie ZSRR, trwała ona bardzo długo z uwagi na trudności finansowe. Kadłub wodowano po prawie 11 latach, 15 marca 2002 r.[4] Prace wyposażeniowe również się przedłużały i dopiero we wrześniu 2005 r. okręt przeholowano Dnieprem z Kijowa do Chersonia[4]. Przy budowie wykorzystano część systemów uzbrojenia i wyposażenia z wycofanych wcześniej jednostek ukraińskich[5].

Służba

Po próbach odbiorczych, okręt został przyjęty do służby w marynarce Ukrainy decyzją ministra obrony 15 lutego 2006 r., a 16 lutego podniesiono na nim banderę[4]. Otrzymał nazwę od miasta Tarnopola.

Okręt brał następnie udział m.in. w międzynarodowych ćwiczeniach i operacjach, jako najnowsza jednostka floty ukraińskiej. W tym, w okresie od 25 maja do 3 lipca 2007 brał udział w operacji NATO Active Endeavour na wodach Morza Śródziemnego[6].

20 marca 2014 r., podczas kryzysu krymskiego, okręt zablokowany w Zatoce Sewastopolskiej został przejęty siłą przez oddziały rosyjskie i tzw. krymskiej samoobrony[7].

Okręt nie był używany przez Rosję; w lutym 2020 roku nadal znajdował się pod kontrolą rosyjską, odstawiony w Sewastopolu[8].

Przypisy

  1. 1 2 3 Storożiewyje korabli WMF SSSR i Rossii 1945-2000
  2. 1 2 3 A.S. Pawłow, Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945-1995 g., Jakuck, 1994, s.110
  3. Robert Gardiner (red), Conway's All the world's fighting ships, 1947-1995, Maryland, 1996, ISBN 1-55750-132-7, s.396
  4. 1 2 3 4 Корвет “Тернопіль” — новий “альбатрос” українського флоту
  5. W. Kostriczenko, "Albatros" dozornyj w morie. Istorija korablej projekta 1124 («Альбатрос» дозорный в море. История кораблей проекта 1124). Moskwa: Wojennaja Kniga, 2005, ISBN 5-902863-04-X, s.106
  6. Hetman Sahajdaczny w składzie sił NATO w Afryce w serwisie altair.pl [dostęp 24-3-2014]
  7. Rosjanie przejęli ukraińską korwetę Tarnopol w serwisie polskieradio.pl [dostęp 21-3-2014]
  8. Журналісти з'ясували, де знаходиться захоплений РФ тральщик "Черкаси". RBK-Ukrajina, 21-2-2020. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ukr.).

Bibliografia

  • Storożewyje korabli WMF SSSR i Rossii 1945-2000, "Morskaja Kollekcija" 6/2000
  • Корвет “Тернопіль” — новий “альбатрос” українського флоту w serwisie Morskaja Dierżawa (ukr.) [dostęp 17.3.2012] (wersja archiwalna)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.