Termografia medyczna – bezinwazyjna technika diagnostyki obrazowej, służąca do oceny układu kostnego, stawowego i mięśniowego człowieka oraz zmian fizjologicznych poprzez obrazowanie temperatury wybranych obszarów ciała. Jest dodatkowym badaniem wspierającym wykrywanie i analizę procesów fizjologicznych i metabolicznych. W przeciwieństwie do tomografii komputerowej, nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego.

Opis

Badanie termograficzne opiera się o wykorzystanie kamery termowizyjnej w paśmie podczerwieni, która zbiera obraz temperatury ciała[1]. Po elektronicznym przetworzeniu uzyskuje się diagram wskazujący na temperaturę ciała w poszczególnych miejscach. Zbilansowany rozkład temperatury po obu stronach ciała cechuje zdrowy organizm. Badanie jest bezinwazyjne[2] i bezbolesne. Podobnie jak w przemyśle czy kryminalistyce, również w medycynie termografia umożliwia zdalny pomiar[3]. Podczas wykonywania zdjęć należy odsłonić badaną część ciała. Do przeprowadzenia obróbki i analizy jest wykorzystywane specjalistyczne oprogramowanie.

Prekursorem praktycznego wykorzystania termografii medycznej w Polsce jest dr n. med. Adam R. Kwieciński, twórca metody diagnostyki i terapii biologicznych nazwanych OXETIC Medical System.

Termografię medyczną wskazuje się jako badanie diagnostyczne pozwalające analizować niepokojące zmiany w organizmie. Jak wskazuje Elżbieta Rostkowska, „duży wkład do wiedzy na temat wykorzystania termografii do oceny powierzchniowych temperatur ciała wniosły prace Górskiego i Koczocik-Przedpełskiej” w latach 70. i 80. XX wieku[4].

Zastosowanie

Badanie termograficzne pozwala badać: stawy, skórę, narządy wewnętrzne, układ krążenia, mięśnie dzięki czemu jest wykorzystywane w diagnostyce wybranych nowotworów, zespołu Reynauda, chorób dermatologicznych, stanów zapalnych, krwiaków, nadciśnienia tętniczego, niedociśnienia tętniczego, chorób zakaźnych, a także zaburzeń nerwowych i psychicznych. Termografię wykorzystuje się także do badania skutków tlenoterapii hiperbarycznej[5].

Przypisy

  1. ↑ 1A. Dębiec-Bąk, A. Skrzek, A. Jonak, Zróżnicowanie temperatury powierzchniowej ciała pod wpływem różnych bodźców w badaniach termowizyjnych, Acta Bio-Optica et Informatica Medica, vol. 15, 4/2009, s. 323.
  2. ↑ 2A. Cholewka, A. Stanek, S. Kwiatek, A. Sieroń, Z. Drzazga, Zastosowanie termografii w diagnostyce wybranych zmian nowotworowych skóry – badania wstępne, PAK vol. 57, nr 10/2011, s. 1142.
  3. ↑ 3H. Kołecki, Kryminalistyczne zastosowanie termografii, Instytut Problematyki Przestępczości, PWN, 1979.
  4. ↑ 4E. Rostkowska, Wpływ uprawiania sportu na obraz termowizyjnego testu sprawności naczynioruchowej rąk u dzieci, AWF, Poznań 1996.
  5. ↑ 5A. Cholewka, Z. Drzazga, G. Knefel, M. Kawecki, M. Nowak, Obrazowanie termograficzne w tlenoterapii hiperbarycznej (HBO), Acta bio-optica et informatica medica Inżynieria Biomedyczna, vol. 16, 2010, s.122.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.