Teresa Maria Kulak (ur. 16 października 1941 w Donaborowie koło Kępna) – polska historyk specjalizująca się w historii Polski i historii powszechnej XIX i XX wieku, polskiej myśli politycznej XIX i XX wieku, dziejach Śląska XVIII-XX wieku oraz historii Niemiec, nauczyciel akademicki związana z Uniwersytetem Wrocławskim i Uniwersytetem Opolskim.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły średniej oraz uzyskaniu świadectwa dojrzałości studiowała w latach 1962–1967 historię na Uniwersytecie Wrocławskim. Po otrzymaniu tytułu magistra^{[uwaga 1][1]} pracowała przez rok w Bibliotece Uniwersyteckiej, a następnie w Zakładzie Historii Sztuki Polskiej Akademii Nauk^[2].

W 1970 została pracownikiem Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym okresie interesowała się polską myślą polityczną przełomu XIX i XX wieku, pracując w zespole badaczy dziejów tego problemu pod kierunkiem prof. Henryka Zielińskiego. W 1975 uzyskała stopień naukowy doktora nauk historycznych na podstawie pracy pt. Antypolska propaganda dolnośląskich władz prowincjonalnych w latach 1922–1933. Po jej opublikowaniu w 1982 otrzymała nagrodę Ministra Edukacji Narodowej w kategorii najlepszych prac doktorskich. W 1988 odbyła kolokwium habilitacyjne, na podstawie rozprawy nt.: Jan Ludwik Popławski 1854-1908. Biografia polityczna, za którą otrzymała w 1990 również nagrodę MEN. W 1989 uzyskała stanowisko docenta, a w 1992 stanowisko profesora nadzwyczajnego. Ostatnim szczeblem jej kariery naukowej było otrzymanie w 1997 roku stanowiska profesora zwyczajnego po uzyskaniu w tym samym roku od prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego tytułu profesora nauk humanistycznych^[2].

W latach 90. XX wieku związała się z Instytutem Historii Uniwersytetu Opolskiego. Na swojej macierzystej uczelni pełniła od 1984 funkcję wicedyrektora Instytutu Historycznego do spraw dydaktycznych. W 1990 została kierownikiem Śląskoznawczego Studium Doktoranckiego przy Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Przez trzy kadencje zasiadała w senackiej komisji do spraw wydawnictw uniwersyteckich, pełniąc w ostatnich dwóch latach, 1995-1996 funkcję przewodniczącej tej komisji. Objęła także stanowisko kierownika Zakładu Historii Polski i Powszechnej XIX i XX wieku Instytutu Historycznego UWr., a w lutym 2010 została redaktorem naczelnym Śląskiego Kwartalnika Historycznego Sobótka. Weszła w skład prezydium Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk. Była wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Historycznego^[3]. Z kolei na Uniwersytecie Opolskim została kierownikiem Katedry Krajów Europy Środkowo-Wschodniej^[4]. W 2013 przeszła na emeryturę.

Dorobek naukowy

Zainteresowania badawcze Teresy Kulak koncentrują się wokół zagadnień związanych z^[2]:

• dziejami Polski XIX i XX wieku,
• historią ruchu narodowo-demokratycznego na obszarze ziem polskich,
• dziejami polskiej myśli politycznej XIX i XX wieku,
• dziejami politycznymi, społecznymi i narodowymi Śląska od 1740 roku po współczesność,
• dziejami Wrocławia, głównie w czasach pruskich,
• badaniami nad przeszłością i teraźniejszością naukowego środowiska wrocławskiego,
• historią kobiet.

Do jej najważniejszych publikacji naukowych należą^{[uwaga 2]}:

• Jan Ludwik Popławski – biografia polityczna, 1994
• Wrocław: przewodnik historyczny, 1997
• Syców i okolice od czasów najdawniejszych po współczesność (wraz z Wojciechem Mrozowiczem), 2000
• Historia Wrocławia. T. 2, Od twierdzy fryderycjańskiej do twierdzy hitlerowskiej, 2001
• Historia Uniwersytetu Wrocławskiego 1702-2002 (wraz z Mieczysławem Paterem, Wojciechem Wrzesińskim), 2002

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Prof. dr hab. Teresa Maria Kulak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-01-18] .
• Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 3, Nr 5 (19), 1997, s. 18.

Linki zewnętrzne

• Teresa Kulak – wykaz publikacji w LitDok Bibliografia Historii Europy Środkowo-wschodniej, Herder-Institut (Marburg)
• Katalog Biblioteki Narodowej