Teresa Ansúrez
królowa Leónu
Okres

od 960
do 966 lub 967

Jako żona

Sancho I Grubego

regentka królestwa Leónu
Okres

od 975
do 979

W imieniu

Ramiro III

Dane biograficzne
Data urodzenia

przed 943

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 997
Oviedo

Ojciec

Ansur Fernández

Matka

Gontroda Nuñez

Małżeństwo

Sancho I Gruby
od 960
do 966 lub 967

Dzieci

Ramiro III,
Urraka z Leónu

Teresa Ansúrez (ur. przed 943, zm. 25 kwietnia 997 w Oviedo) – królowa Leónu w latach 960-966 lub 967 jako żona Sancho I Grubego, a następnie regentka królestwa Leónu w latach 975-979 w imieniu swojego syna Ramiro III.

Elwira był córką hrabiego Ansur Fernándeza i jego żony Gontrody Nuñez.

W 960 poślubiła króla Leónu Sancho I Grubego. Ich dziećmi byli:

Po śmierci męża Teresa wstąpiła do klasztoru. Regencję objęła siostra Sancha – Elwira Ramírez (która była zakonnicą). W roku 975 połączone siły chrześcijańskich władców: hrabiego Kastylii Garcii I Fernandeza, króla Nawarry Sancho II oraz hrabiego Monzón, Peñafiel i Campos Fernando Ansúreza (brata Teresy Ansúrez) zaatakowały muzułmanów w San Esteban de Gormaz[1]. Siły oblegających zostały wzmocnione przez przybycie regentki Elwiry i Ramiro III z posiłkami. Jednak atak na miasto zakończył się porażką chrześcijan. Po tej klęsce Elwira wycofała się z dworu[2][3]. Od tej pory obowiązki regentki pełniła Teresa Ansúrez[4].

Po śmierci Ramiro III i po nieudanej próbie osadzenia na tronie Leónu jego syna Ordoño Ramíreza, Teresa Ansúrez osiadła w klasztorze w Oviedo, dokąd zabrała ze sobą z Leónu relikwie męczennika św. Pelagiusza z Kordoby[5], które zostały sprowadzone do Leónu w 967 roku w efekcie starań męża Teresy króla Sancho I i jego siostry Elwiry[1]. Teresa Ansúrez prawdopodobnie była zaangażowana w zaaranżowanie małżeństwa jej wnuka Ordoño Ramíreza z Krystyną Bermúdez, córką Bermudo II[5].

Przypisy

  1. 1 2 Manuel Carriedo Tejedo. Una reina sin corona en 959-976: la infanta Elvira, hija de Ramiro II. „Tierras de León: Revista de la Diputación Provincial”. 39 (113), s. 117-138, 2001. ISSN 0495-5773. [dostęp 2020-04-05]. (hiszp.).
  2. ↑ Lucy K. Pick: Rebel nephews and royal sisters: The tale of Bernardo del Carpio. W: Charlemagne and his legend in early spanish literature and historiography. Matthew Bailey, Ryan Dennis (red.). Cambridge: D.S.Brewer, 2016, s. 58. ISBN 978-1-84384-420-4. [dostęp 2020-04-05]. (ang.).
  3. ↑ Martin Iversen Christensen: Women in power 750-1000. Worldwide Guide to Women in Leadership. [dostęp 2020-04-05]. (ang.).
  4. ↑ Roger Collins: Queens-dowager and queens-regent in tenth-century León and Navarre. W: Medieval queenship. John Carmi Parsons (red.). New York: St. Martin's Press, 1998, s. 86. DOI: 10.1007/978-1-137-08859-8. ISBN 978-0-312-17298-5. [dostęp 2020-04-05]. (ang.).
  5. 1 2 Francisco Javier Fernández Conde, Isabel Torrente Fernández. Los orígenes del monasterio de san Pelayo (oviedo): aristocracia, poder y monacato. „Territorio, Sociedad y Poder”. 2, s. 181-202, 2007. [dostęp 2020-04-05]. (hiszp.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.