Teoria wielkiego podrywu
The Big Bang Theory
Ilustracja
Gatunek

sitcom

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Oryginalny język

angielski

Główne role

Johnny Galecki
Jim Parsons
Kaley Cuoco
Simon Helberg
Kunal Nayyar

Muzyka tytułowa

Barenaked Ladies – „Big Bang Theory Theme”

Liczba odcinków

279[1]

Liczba serii

12

Lista odcinków
Produkcja
Produkcja

Chuck Lorre
Bill Prady
Firma:
Chuck Lorre Productions
Warner Bros. Television

Czas trwania odcinka

ok. 20 minut

Pierwsza emisja
Data premiery

24 września 2007

Stacja telewizyjna

CBS

Lata emisji

2007–2019

Format obrazu

480i (SDTV)
1080i (HDTV)

Chronologia
Powiązane

Młody Sheldon

Strona internetowa

Teoria wielkiego podrywu (ang. The Big Bang Theory) – amerykański serial komediowy stworzony przez Chucka Lorre i Billa Prady’ego, którzy są także głównymi producentami razem ze Stevenem Molaro. Cała trójka była też głównymi scenarzystami serialu. Serial miał premierę 24 września 2007 na kanale CBS.

Spin-offem i prequelem serialu jest Młody Sheldon[2].

Fabuła

Akcja dzieje się w Pasadenie w stanie Kalifornia i skupia się na pięciu postaciach: Leonardzie Hofstadterze i Sheldonie Cooperze (współlokatorach, fizykach pracujących w California Institute of Technology)[3] oraz ich przyjaciołach: Howardzie Wolowitzu (inżynierze lotnictwa z Massachusetts Institute of Technology) i Rajeshu Koothrappalim (astrofizyku), a także ich sąsiadce – atrakcyjnej, ale mało rozgarniętej kelnerce Penny[4]. Bohaterowie mieszkają na czwartej kondygnacji bloku, w mieszkaniach pod numerami „4A” i „4B”[5].

Sheldon i Leonard na klatce schodowej spotykają Penny, która wprowadziła się do mieszkania znajdującego się naprzeciwko ich lokum[5]. Po wymianie uprzejmości zapraszają nową sąsiadkę na lunch[6]. Penny wkrótce poznaje również Rajesha Koothrappaliego i Howarda Wolowitza[7]. Leonard zauracza się w Penny, a w ostatnim odcinku pierwszej serii umawiają się na randkę[8]. W trzecim sezonie do fabuły dołączyły Bernadette Maryann Rostenkowski i Amy Farrah Fowler, które zaprzyjaźniły się z Penny oraz weszły w związki: Bernadette z Howardem, a Amy z Sheldonem[9]. Oś serialu tworzy rozwój relacji przyjacielskiej między Sheldonem a Penny[10].

Produkcja

Chuck Lorre zaczął myśleć o stworzeniu nowego serialu po sukcesie swojej produkcji Dwóch i pół dla stacji CBS. Wraz z Billem Pradym początkowo umieścili w fabule dwóch nieprzystosowanych społecznie[uwaga 1] fizykach teoretycznych i ich sąsiadce, która przyjeżdża do Los Angeles, by „znaleźć swoje miejsce na świecie”[12]. Serial nosił roboczy tytuł „Lenny, Penny and Kenny” (od imion głównych bohaterów), później został zmieniony na „Big Bang Theory”, którym twórcy nawiązali do teorii Wielkiego Wybuchu[13]. Imiona dwóch głównych bohaterów zainspirowane były danymi producenta telewizyjnego Sheldona Leonarda[14].

Za skompletowanie obsady odpowiadali Nikki Valko i Ken Miller[15]. Po tym, jak Macaulay Culkin odrzucił propozycję zagrania Leonarda, do roli przesłuchiwany był Kevin Sussman, który później aplikował także do roli Howarda Wolowitza i odrzucił rolę Barry’ego Kripke, a ostatecznie pojawił się w obsadzie jako Stuart Bloom, właściciel sklepu z komiksami[16]. O rolę dwukrotnie ubiegał się także John Ross Bowie[17]. Rolę Leonarda powierzono Johnny’emu Galeckiemu, który wcześniej pięciokrotnie odrzucił zaproszenie do obsady[18]. Zgodnie z zamysłem twórców, sąsiadką głównych bohaterów miała być cyniczna i odstręczająca Katie[19]. Rolę najpierw otrzymała Jodi Lyn O’Keefe, jednak po pierwszym czytaniu scenariusza ją zwolniono, a angaż powierzono Amandzie Walsh, wcześniej odrzuconej podczas castingów (do obsadzenia tej roli rozważana była także Marisa Tomei, a w castingu brała udział m.in. Tara Reid)[20]. W początkowym scenariuszu pojawiła się także druga postać żeńska – naukowczyni Gilda (w tej roli Iris Bahr), która skrycie podkochuje się w Leonardzie[21]. Do roli Amy Farrah Fowler przesłuchiwana była Kate Micucci, która ostatecznie została obsadzona w roli Lucy, dziewczyny „Raja”[22]. Twórcy rozważali także wprowadzenie postaci ojca Howarda Wolowitza, jednak zrezygnowali z tego pomysłu; propozycję zagrania tej roli złożono Ringo Starrowi, ale jego ekipa odrzuciła ofertę[23]. Matkę Wolowitza zagrała Carol Ann Susi, przy czym jej postać była niewidoczna na ekranie, a widzowie jedynie słyszeli jej głos; po śmierci aktorki w 2014 postać również została uśmiercona[24]. Po emisji odcinka pilotażowego decydenci z CBS chcieli usunąć Kunala Nayyara z serialu i obsadzić innego aktora w roli Koothrappaliego[7]. Chuck Lorre sprzeciwił się tej decyzji i nie dopuścił do zwolnienia aktora[25].

Budynki Caltechu (California Institute of Technology) – miejsce pracy części bohaterów serialu

Teoria… jest serialem wielokamerowym[26]. Nagrania odcinków odbywały się co tydzień we wtorek[27] i były realizowane w studiu 25 Warner Brothers Studios w Burbank w Los Angeles[28]. W realizacji odcinków uczestniczyła publiczność, której reakcje głosowe były rejestrowane i emitowane w serialu[29]. Na potrzeby scen na klatce schodowej wybudowany został jeden ciąg schodów, dlatego scenografowie na potrzeby produkcji przerabiali wygląd kolejnych pięter[30].

Piosenkę do serialu napisał i nagrał kanadyjski zespół rockowy Barenaked Ladies[6]. Ed Robertson, wokalista i gitarzysta zespołu, został poproszony przez Chucka Lorre’ego i Billa Prady o napisanie utworu tytułowego[6]. W tekście utworu opisane jest powstanie i historia wszechświata[6]. Inspiracją dla autora była książka Simona Singha pt. „Big Bang”, którą przypadkowo właśnie skończył czytać[31][32].

Pilotażowy odcinek serialu został nakręcony wiosną 2006, jednak nie został zaakceptowany przez decydentów z CBS[33]. Twórcy, namówieni przez telewizję, nakręcili drugi odcinek pilotażowy, wcześniej nanosząc kilka zmian do scenariusza[34]. Dodali do fabuły kolejnych dwóch głównych bohaterów[35]. Zmienili także główną postać żeńską na Penny, żywiołową i atrakcyjną, choć mało rozgarniętą dziewczynę ze Środkowego Zachodu[36]. W postać wcieliła się Kaley Cuoco, która początkowo odrzuciła rolę, gdyż uznała ją za mało interesującą w porównaniu do postaci Katie[37]. Poza tym przenieśli część scen z ulicy do klatki schodowej bloku, w którym mieszkają główni bohaterowie – lokacja stała się jednym z punktów regularnych spotkań serialowych przyjaciół, którzy z powodu awarii windy musieli korzystać ze schodów, a po drodze rozmawiali ze sobą[uwaga 2][39]. Drugi odcinek pilotażowy serialu został wyemitowany na kanale CBS[40]. Pierwsza scena – w której Sheldon i Leonard wypełniają dokumenty jako przyszli potencjalni dawcy nasienia w banku spermy pochodzącej od dawców o wysokim ilorazie inteligencji – została wycięta z materiałów udostępnianych innym nadawcom telewizyjnym w ramach syndykacji[40]. Za reżyserię obu pilotów odpowiadał Jimmy Burrows[41]. Wiosną 2007 serial został zaprezentowany na konferencji prasowej poświęconej ofercie ramówkowej stacji CBS, po której zebrał przychylne recenzje dziennikarzy i reklamodawców[42].

Mieszkanie Leonarda i Sheldona
Schody prowadzące do mieszkań bohaterów

Reżyserem serialu został Mark Cendrowski, pojedyncze odcinki wyreżyserowali też m.in. Tedd Wass, Joel Murray, Anthony Rich i Nikki Lorre[43]. Producentami serialu byli: Faye Oshima Belyeu, Steve Molaro i Steve Holland[44]. Producentami wykonawczymi byli – oprócz pomysłodawców serialu (Lorre’a i Prady’ego): Molaro, Holland, Eddie Gorodetsky, Mark Roberts, Don Foster, Lee Aronsohn, Maria Ferrari, Dave Goetsch, Andy Gordon i Eric Kaplan[45]. Za scenariusz odpowiadali m.in. Ferrari, Holland, Goetsch, Gordon, Kaplan, Tara Hernandez, Jim Reynolds i Stephen Engel[46]. Konsultantem naukowym przy serialu był prof. David Saltzberg, przy kilku odcinkach z ekipą współpracował także Miki Massimino z NASA[47]. Serial montował Peter Chakos, a za efekty wizualne odpowiadał Rich Redick[48]. Kostiumografką przy Teorii… była Mary T. Quigley, która była także współproducentką serialu[49]. Za rekwizyty odpowiadał Scott London[50].

Nagrania kolejnego odcinka Teorii wielkiego podrywu zostały zrealizowane pięć miesięcy po nakręceniu pilota[51]. Odcinki serialu otrzymywały skomplikowane i trudne do zapamiętania tytuły, które brzmią jako teoria naukowa bądź prawo[52]. Wskutek strajku scenarzystów zrzeszonych w związkach zawodowych 5 listopada 2007 prace nad Teorią… zostały wstrzymane na 100 dni[53]. Stacja CBS w tym okresie nadawała powtórkowo osiem dotychczas wyemitowanych odcinków serialu, dzięki czemu utrwaliła produkcję wśród telewidzów i zapewniła jej jeszcze większą popularność[54]. Poszczególne sceny w serialu były poprzedzane krótkimi przerywnikami z motywem obracających się atomów, a ich kolorystyka nawiązywała do poprzedniej lub następnej sceny[55]. Scenarzyści poruszali w serialu temat wielu problemów społecznych, m.in. postrzegania osób ze spektrum, braku instynktu macierzyńskiego oraz stereotypów płciowych w społeczeństwie[56].

14 maja 2007 roku stacja CBS poinformowała, że na potrzeby sezonu 2007/2008 powstanie 13 odcinków serialu[57]. Pierwszy odcinek Teorii wielkiego podrywu został wyemitowany 24 września 2007, zebrał 9,52 mln telewidzów i otrzymał na ogół pozytywne recenzje w prasie[58]. 14 lutego 2008 stacja zdecydowała o realizacji drugiego sezonu serialu[59]. Pierwszy odcinek drugiej serii został wyemitowany 22 września 2008[60]. Wiosną 2009 stacja CBS zdecydowała o nakręceniu kolejnych dwóch sezonów serialu[61]. 21 września 2009 ruszyła emisja trzeciej serii[62]. W styczniu 2011 stacja zdecydowała o nakręceniu kolejnych trzech sezonów (piątego, szóstego i siódmego)[63]. Wraz z premierą piątego sezonu firma Warner Bros. Domestic Television Distribution udostępniła licencję na emisję serialu telewizjom TBS i Fox (za co podobno zyskiwała ok. 1 mld dol.), co zwiększyło jego popularność i wzmocniło pozycję na rynku[64]. Pod koniec piątej serii serial oglądało ok. 16,1 mln widzów[65]. Trzynasty odcinek szóstego sezonu jako pierwszy przekroczył liczbę 20 mln widzów, na podobnym poziomie oglądalności utrzymywała się siódma seria produkcji[66]. 12 marca 2014 roku stacja zamówiła trzy kolejne sezony (ósmy, dziewiąty i dziesiąty) serialu[67]. Produkcja ósmego sezonu rozpoczęła się 6 sierpnia 2014, a pierwszy odcinek tej serii został premierowo wyemitowany 22 września 2014[68]. 11. odcinek dziewiątego sezonu, wyemitowany premierowo 17 grudnia 2015, obejrzało blisko 25 mln widzów[69]. 20 marca 2017 roku stacja zamówiła dwa kolejne sezony serialu[70]. 22 sierpnia 2018 roku poinformowała, że sitcom zakończy się po 12. sezonie[71]. Twórcy podjęli decyzję o zakończeniu produkcji serialu po rezygnacji Jima Parsonsa z dalszego grania w Teorii…[72]. Ostatni odcinek serialu został nagrany 30 kwietnia 2019 i wyemitowany 16 maja[73]. Serial trwa łącznie 139,5 godziny[74].

W lipcu 2008 obsada serialu po raz pierwszy uczestniczyła w panelu dyskusyjnym podczas San Diego Comic-Conie, na którym aktorzy spotkali się z ok. 3 tys. fanów[75]. W kolejnych latach aktorzy jeszcze 10 razy brali udział w tym wydarzeniu[76]. Wizerunek Sheldona Lee Coopera był drukowany na koszulkach i gadżetach dla fanów serialu[77].

W 2009 organizacja Television Critics Association przyznała Teorii wielkiego podrywu nagrodę w kategorii nadzwyczajne osiągnięcie komediowe (ang. Outstanding Achievement in Comedy)[61]. W tym samym roku Jim Parsons był nominowany do nagrody Television Critics Association za indywidualny występ komediowy[78]. Serial i jego twórcy zdobyli łącznie 55 nominacji do nagrody Emmy przyznawanej przez American Film Institute[79]. W 2009 Teoria… była nominowana do nagrody w kategorii program telewizyjny roku, a w latach 2011–2014 była nominowana do nagrody dla najlepszego serialu komediowego[80]. Ponadto w 2009 Jim Parsons i Christine Baranski zostali nominowani do Emmy, odpowiednio w kategoriach najlepszy aktor w serialu komediowym oraz najlepsza aktorka gościnna w serialu komediowym[61]. Parsons za rolę Sheldona został czterokrotnie (2010–2011, 2013–2014) nagrodzony Emmy dla najlepszego aktora w serialu komediowym. W 2011 Johnny Galecki był nominowany do nagrody Emmy za rolę pierwszoplanową w serialu komediowym[81]. W 2013 Bob Newhart za epizodyczną rolę Arthura Jeffriesa w serialu otrzymał nagrodę Emmy za najlepszy męski występ gościnny w serialu komediowym[82]; do nagrody w tej kategorii był nominowany również w 2014 i 2016.

Pensje aktorów

Przez pierwsze trzy sezony Johnny Galecki, Jim Parsons i Kaley Cuoco – trzy główne gwiazdy serialu – otrzymywali co najwyżej 60 tys. dolarów za odcinek, a w czwartym sezonie ich wynagrodzenia wzrosły do 200 tys. dol[83]. Zgodnie z umowami, ich pensje wzrastały o dodatkowe 50 tys. dol. w każdym z trzech kolejnych sezonów, co dało 350 tys. dol. za odcinek w sezonie siódmym[84][85]. Od sezonu ósmego Parsons, Galecki i Cuoco, ale i Nayyar i Hellberg, otrzymywali ok. 1 mln dol. za każdy odcinek[86]. Przed rozpoczęciem prac nad 11. sezonem piątka aktorów zgodziła się na obniżenie gaż o 100 tys. dol., by zapewnić podwyżki honorarium dla Bialik i Rauch – z 200 tys. dol. na 450 tys. dol. za odcinek[87].

Obsada

  • Johnny Galecki – Leonard Leakey Hofstadter, fizyk doświadczalny. Pochodzi z New Jersey. Jest synem Beverly Hofstadter (Christine Baranski), nieprzystępnej i cynicznej specjalistki w dziedzinie psychiatrii, której brak wsparcia i uczuć w dużym stopniu zaważył na jego dorosłym życiu[88]. Mieszka z przyjacielem Sheldonem Cooperem[6]. Początkowo był nieśmiały, dzięki Penny nabrał pewności siebie[89]. Z sąsiadką stworzył burzliwy związek i się z nią ożenił – najpierw podczas prywatnej uroczystości w Las Vegas, następnie w gronie i przyjaciół[90]. Przed ślubem spotykał się również m.in. z dr Leslie Winkle (Sara Gilbert), Pryią Koothrappali (Aarti Mann) i Stephanie Barnett (Sarą Rue)[91]. (główny: 1-12)
  • Jim Parsons – Sheldon Lee Cooper, fizyk teoretyk z dwoma doktoratami, skupiający się na teorii strun[92]. Jego IQ wynosi 187. Pochodzi ze wschodniego Teksasu, gdzie mieszka jego bogobojna matka Mary Cooper (Laurie Metcalf)[93]. Gdy miał 14 lat, zmarł jego ojciec, George, z którym łączyła go skomplikowana relacja[94]. Ma starszego brata George’a juniora (Jerry O’Connell) i siostrę-bliźniaczkę Missy (Courtney Henggeler)[95]. Fascynuje się nauką, w tym zgłębianiem tajemnic wszechświata[96]. Wykazuje skłonności do zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych[uwaga 3] (np. nie pozwala innym siadać na jego miejscu na kanapie, trzykrotnie puka do drzwi[uwaga 4] i unika kontaktu fizycznego z innymi ludźmi)[99]. Cechuje go też niski poziom inteligencji emocjonalnej[100]. Ma problem z uchwyceniem puenty dowcipów, a podczas śmiechu się zapowietrza[101]. Ma specyficzne poczucie humoru, większość dowcipów kończy słowem Bazinga![102]. Jest neurotykiem, z trudem radzi sobie ze zmianami w życiu[103]. Mieszka z przyjacielem, Leonardem Hofstadterem[104]. Długo nie wykazywał zainteresowania sprawami sercowymi, stąd spekulacje, że może być aseksualny[105]. Pod koniec trzeciego sezonu na aplikacji randkowej poznał doktor neurobiologii Amy Farrah Fowler, którą ostatecznie poślubił[106][uwaga 5]. Podkochiwała się w nim Ramona Nowitzki, koleżanka z CalTechu[108]. Fascynuje go postać Spocka z serii filmów Star Trek i jest fanem odtwórcy tej roli – Leonarda Nimoya[109]. Prowadził – początkowo sam, później z Amy Fowler — podcast wideo Fun with Flags[110]. W 12. sezonie wraz z Amy Fowler odebrał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za badania nad zjawiskiem superasymetrii[111]. (główny: 1-12)
  • Kaley Cuoco – Penny[uwaga 6], sąsiadka Sheldona i Leonarda[113]. Urodziła się i dorastała w Omaha, w stanie Nebraska. Przyjechała do Kalifornii, aby zostać aktorką, jednak nigdy nie odniosła sukcesów na tym polu[114]. Tuż przed zamieszkaniem w sąsiedztwie Sheldona i Leonarda rozstała się z chłopakiem, Kurtem[115]. Była też związana z Zackiem (Brian Thomas Smith)[116]. Bywa naiwna, ale zna się na ludziach i umie radzić sobie w sytuacjach kryzysowych[117]. Odkąd poznała Leonarda i Sheldona, otacza ich opieką, szczególnie drugiego z sąsiadów, z którym się zaprzyjaźniła[118]. Po długich zalotach Leonarda zakochała się w nim, bo urzekła ją jego inteligencja[119]. Wzięli ślub[120]. Choć nie chciała mieć dzieci, ostatecznie zaszła z Leonardem w ciążę[121]. Pracowała jako kelnerka w kawiarni „The Cheesecake Factory”[3]. Po podjęciu pracy jako przedstawicielka handlowa firmy farmaceutycznej przeszła przemianę zewnętrzną – ścięła włosy oraz zaczęła modniej i bardziej stylowo się ubierać[122]. (główna: 1-12)
Kunal Nayyar (Raj) i Simon Helberg (Howard) na planie serialu (2010)
  • Simon Helberg – Howard Joel Wolowitz, inżynier, kolega Sheldona i Leonarda, przyjaciel Rajesha Koothrappaliego[123]. Jest poliglotą[124]. Jego największe osiągnięcie naukowe to lot w kosmos[125]. Uwielbia magiczne sztuczki i jest miłośnikiem Gwiezdnych wojen[126]. Gdy był dzieckiem, jego ojciec porzucił rodzinę[127]. Jest maminsynkiem, mieszka z apodyktyczną i głośną matką (Carol Ann Susi), z którą ma toksyczną relację[128]. Mąż Bernadette Maryann Rostenkowski–Wolowitz[125], z którą ma córkę Halley (imię dziecka nawiązuje do komety Halleya) i syna Neila Michaela (drugie imię po dziadku – ojcu Bernadette). Za sprawą Bernadette przeszedł przemianę z obcesowego seksisty w przykładnego męża i ojca[129]. Jest człowiekiem o wielkim sercu[130]. Uważa się za znawcę dobrego stylu ubierania się[131]. (główny: 1-12)
  • Kunal Nayyar – Rajesh Ramayan „Raj” Koothrappali, doktor astrofizyki, przyjaciel Howarda Wolowitza[123]. Wyemigrował do USA z Indii[132]. Nieśmiały i z powodu mutyzmu wybiórczego przez długi czas całkowicie milczący w obecności kobiet[133]. Jest romantykiem, ale nie udaje się znaleźć upragnionej miłości[134]. Spotykał się z Emily (Laura Spencer), Lucy (Kate Micucci) i Anu (Rati Gupta), był też zakochany w Bernadette Maryann Rostenkowski[135]. Ma kobiecy gust i często zachowuje się jak kobieta, ale twierdzi, że nie jest gejem, tylko metroseksualistą[136]. Ma siostrę Priyę (Aarti Mann), wziętą prawniczkę, która przez pewien czas była dziewczyną Leonarda[137]. Ma psa „Cynamonkę”, z którym łączy go dziwna relacja, co jest powodem drwin ze strony przyjaciół[138]. (główny: 1-12)
  • Melissa Rauch – Bernadette Maryann Rostenkowski-Wolowitz, doktor mikrobiologii. Dziewczyna, a później żona Howarda, z którym ma dwójkę dzieci, choć wcześniej przez długi czas nie czuła instynktu macierzyńskiego[139]. Mimo swojego delikatnego wyglądu ma twardy charakter, poza tym jest zawzięta i zdeterminowana, by osiągnąć założony przez siebie cel[140]. Mówi wysokim, piskliwym głosem[141]. Jest gorliwą katoliczką[142]. (cykl.: sezon 3-4; główna: sezon 5-12)
  • Mayim Bialik – Amy Farrah Fowler[uwaga 7] doktor neurobiologii[144]. Dziewczyna, a później żona Sheldona[145]. Przed ślubem spotykała się też z Dave’em (Stephen Merchant)[146]. Chętnie nosiła tiarę, którą dostała od Sheldona w ramach przeprosin po jednej z kłótni[147]. W dzieciństwie czuła się wyobcowana, dlatego w dorosłym życiu marzyła o znalezieniu przyjaciółki – została nią Penny[148]. Jest introwertyczką, dzięki związkowi z Sheldonem nabrała pewności siebie[149]. W 12. sezonie wraz z Sheldonem odbiera nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za badania nad zjawiskiem superasymetrii[150]. (cykl.: sezon 3-4; główna: sezon 5-12)
  • Kevin Sussman – Stuart Bloom, prowadzi sklep z komiksami w Pasadenie[151]. Spotykał się z Denise (Lauren Lapkus)[152]. (cykl.: sezon 2-5,7; główna: sezon 6,8-12)
  • John Ross Bowie – Barry Kripke, fizyk. Kolega z pracy głównych bohaterów. Ma wadę wymowy (rotacyzm)[17].

Goście serialu (postacie autentyczne)

W epizodach wystąpili m.in.: Kevin Smith, Ellen DeGeneres, Jodi Lyn O’Keefe, Eliza Dushku, Danica McKellar, Billy Bob Thornton, Christopher Lloyd, Sarah Michelle Gellar, Adam West[158]. Rolę Arthura Jeffriesa, gospodarza telewizyjnego programu naukowego dla dzieci, w sześciu odcinkach serialu zagrał Bob Newhart[159]. Rodziców Amy zagrali Kathy Bates i Raymond Joseph Teller[160].

Dodatki

Karty próżności (vanity card)

Podobnie jak większość programów stworzonych przez Chucka Lorre’a, Teoria wielkiego podrywu kończy się pokazaniem przez sekundę „karty próżności”, tj. krótkiego eseju napisanego przez Lorre’a[161]. Karty zostały zarchiwizowane na stronie internetowej Lorre’a[162].

Nagrody

Emmy

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2009nominacjaNajlepszy aktor pierwszoplanowy w serialu komediowymJim Parsons
nominacjaNajlepszy występ gościnny w serialu komediowymChristine Baranski
nominacjaNajlepsza scenografia w serialu kręconym wieloma kamerami
2010nagrodaNajlepszy aktor pierwszoplanowy w serialu komediowymJim Parsons
nominacjaNajlepsza scenografia w serialu kręconym wieloma kamerami
nominacjaNajlepszy makijaż w serialu kręconym wieloma kamerami
nominacjaNajlepszy występ gościnny w serialu komediowymChristine Baranski
nominacjaNajlepsza reżyseria techniczna, praca kamery i kontrola wideo w serialu

People’s Choice Award

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2010nagrodaUlubiony serial komediowy
nominacjaUlubiony aktor w serialu komediowymJim Parsons

Złoty Glob

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2010nagrodaNajlepszy aktor w serialu komediowym lub musicaluJim Parsons
nominacjaNajlepszy serial komediowy lub musical

TCA Awards

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2009nagrodaNajlepszy serial komediowy
nagrodaNajlepszy aktor w serialu komediowymJim Parsons
2010nominacjaNajlepszy serial komediowy
nominacjaNajlepszy aktor w serialu komediowymJim Parsons

Nagroda Satelita

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2009nominacjaNajlepszy serial komediowy lub musical
nominacjaNajlepszy aktor w serialu komediowym lub musicaluJim Parsons

Teen Choice Awards

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2010nominacjaNajlepszy serial komediowy
nominacjaNajlepszy aktor w serialu komediowymJim Parsons
nominacjaNajlepsza aktorka w serialu komediowymKaley Cuoco
nominacjaNajlepszy „Scene Stealer”Johnny Galecki
nominacjaNajlepszy „Scene Stealer”Simon Helberg

American Film Institute

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2009nagroda10 Najlepszych produkcji telewizyjnych roku

Ewwy Award

Rok Rezultat Kategoria Odbiorca
2008nominacjaNajlepszy aktor w serialu komediowymJim Parsons
nominacjaNajlepsza aktorka w serialu komediowymKaley Cuoco
nominacjaNajlepszy serial komediowy
2009nagrodaNajlepsza aktorka pierwszoplanowa w serialu komediowymKaley Cuoco
nominacjaNajlepszy serial komediowy
2010nagrodaNajlepszy serial komediowy
nominacjaNajlepszy aktor drugoplanowy w serialu komediowymKunal Nayyar

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 9.
  2. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 503.
  3. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 71.
  4. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 11.
  5. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 66.
  6. 1 2 3 4 5 Radloff 2023 ↓, s. 68.
  7. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 72.
  8. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 75, 109.
  9. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 186, 292, 295—296.
  10. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 198.
  11. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 118–119.
  12. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 18–20.
  13. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 22–23.
  14. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 22.
  15. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 26.
  16. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 30–31, 51-53, 152.
  17. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 152.
  18. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 31–33.
  19. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 34.
  20. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 34–38.
  21. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 35.
  22. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 205.
  23. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 327.
  24. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 410–411, 414.
  25. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 78–79.
  26. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 374–375.
  27. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 145, 166, 292, 352, 514.
  28. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 76, 246, 340.
  29. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 65, 169, 292, 318–319, 478.
  30. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 82–83.
  31. ↑ „Barenaked Ladies’ Ed Robertson talks „Big Bang Theory” theme song”. November 2, 2010. Retrieved April 11, 2011.
  32. ↑ „Barenaked Ladies Talk about Big Bang Theme Song”. April 2, 2010. Retrieved April 11, 2011.
  33. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 9, 40–42.
  34. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 42–43.
  35. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 43.
  36. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 34, 43.
  37. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 48–49.
  38. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 83, 561.
  39. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 66, 82–83.
  40. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 64.
  41. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 89.
  42. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 78–80.
  43. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 6, 90, 98, 100, 227, 245.
  44. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 6, 108, 311, 479.
  45. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 6, 87–88, 252.
  46. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 6, 87–88, 104, 137, 183, 200, 239–240.
  47. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 6, 41, 67, 161–162, 309–310, 313–314.
  48. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 6, 103, 108, 324.
  49. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 172.
  50. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 287–288, 420.
  51. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 86.
  52. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 86, 91–92.
  53. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 98–99.
  54. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 100–102.
  55. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 156–157.
  56. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 451–452.
  57. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 76.
  58. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 81.
  59. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 102.
  60. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 129.
  61. 1 2 3 Radloff 2023 ↓, s. 155.
  62. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 182.
  63. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 252.
  64. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 286–287, 311, 463.
  65. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 287.
  66. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 311, 397.
  67. ↑ Stacja CBS zamawia trzy kolejne sezony „Teorii wielkiego podrywu”. [w:] hatak.pl [on-line]. [dostęp 2014-03-12].
  68. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 397–399.
  69. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 427.
  70. ↑ CBS przedłuża „Teorię wielkiego podrywu” o 11 i 12 sezon. [w:] spoilertv.pl [on-line]. [dostęp 2017-03-20]. (pol.).
  71. ↑ „The Big Bang Theory” zakończy się wraz z 12. sezonem, „Serialomaniak.pl” [dostęp 2018-11-10] (pol.).
  72. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 538–553.
  73. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 555.
  74. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 563.
  75. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 112–113.
  76. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 119.
  77. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 265–267.
  78. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 274, 278–280, 373.
  79. ↑ The Big Bang Theory - Emmy Awards, Nominations and Wins | Television Academy [online], emmys.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
  80. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 155, 373.
  81. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 368.
  82. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 332.
  83. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 235.
  84. ↑ Rice, Lynette (November 23, 2010). „'The Big Bang Theory’ salary renegotiations: Do they all deserve the same pay?”. Entertainment Weekly.
  85. ↑ Andreeva, Nellie (September 15, 2010). „EXCLUSIVE: ‘Big Bang Theory’ Stars Score Huge Paydays After Hardball Bargaining; Jim Parsons Told 'Take It Or Leave It’ Today”. Deadline.com. Retrieved October 1, 2011. „That effectively adds another $50,000 to their per-episode paycheck over the life of the deal.”.
  86. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 398–399, 462–463.
  87. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 463–465, 468.
  88. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 142, 145.
  89. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 174.
  90. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 75, 130, 182, 188, 208, 317, 324, 417–419.
  91. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 92–94, 255.
  92. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 393.
  93. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 92, 489–490.
  94. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 488–489, 520.
  95. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 487.
  96. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 133.
  97. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 115–116.
  98. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 103–104.
  99. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 68, 103, 140, 207, 258.
  100. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 140–141, 408.
  101. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 162.
  102. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 200–201.
  103. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 258, 393.
  104. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 68–69.
  105. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 133–134, 437.
  106. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 203, 292, 387, 477–478.
  107. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 518.
  108. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 477–478.
  109. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 136, 298–300.
  110. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 293.
  111. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 94, 492, 558.
  112. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 149–151.
  113. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 66–72.
  114. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 210, 389–391.
  115. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 72–74.
  116. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 477.
  117. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 70, 210.
  118. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 70, 117, 198.
  119. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 109, 317, 324.
  120. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 208, 418.
  121. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 472, 477.
  122. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 392, 404–406.
  123. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 379–380.
  124. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 169.
  125. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 309.
  126. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 191, 482.
  127. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 324.
  128. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 187, 192, 409–410.
  129. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 73, 131–132, 190.
  130. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 73, 131–132.
  131. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 176.
  132. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 59–60.
  133. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 60, 73, 337.
  134. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 337–339, 568.
  135. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 179, 253, 324, 337–338, 568.
  136. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 302.
  137. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 255.
  138. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 303.
  139. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 309, 443, 449–460.
  140. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 191, 383.
  141. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 192.
  142. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 186–187.
  143. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 206.
  144. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 185.
  145. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 292, 406–407.
  146. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 388.
  147. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 291–293.
  148. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 238–238, 296.
  149. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 240, 298.
  150. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 492, 558.
  151. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 153.
  152. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 494–495.
  153. 1 2 Radloff 2023 ↓, s. 304.
  154. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 308.
  155. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 193.
  156. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 385.
  157. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 385, 480–481.
  158. ↑ Teoria wielkiego podrywu (2007–2019) Full cast and crew. IMDb.com. [dostęp 2022-05-10].
  159. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 328–329, 333.
  160. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 486.
  161. ↑ Radloff 2023 ↓, s. 310.
  162. ↑ Chuck Lorre, Chuck Lorre Productions, The Official Vanity Card Archives [online] [dostęp 2019-10-13].

Uwagi

  1. ↑ Współtworca serialu Chuck Lorre podkreślał w wywiadach, że bohaterowie nie byli nerdami, tylko czuli się wykluczeni i wyobcowani społecznie[11].
  2. ↑ W ostatnim odcinku 12. serii serialu winda zostaje naprawiona[38].
  3. ↑ Nie jest jasne, czy Cooper zmagał się z zespołem Aspergera; Parsons twierdził, że nie ma pewności co do zdrowia psychicznego swojego bohatera, a producenci serialu podkreślali, że nie chcieli szufladkować tej postaci, stawiając mu jednoznaczną diagnozę[97].
  4. ↑ W jednym z odcinków bohater wytłumaczył, że trzykrotne pukanie do drzwi nie jest zaburzeniem, tylko zachowaniem wynikającym z traumy, z którą się mierzy, odkąd jako 13-latek nakrył ojca z kobietą[98].
  5. ↑ W jednym z odcinków serialu Młody Sheldon pojawiła się informacja, że Sheldon i Amy ma dwójkę dzieci, w tym syna Leonarda[107].
  6. ↑ Twórcy serialu nie nadali bohaterce nazwiska, choć przy niektórych rekwizytach, np. prawie jazdy bądź przesyłkach pocztowych, przy jej imieniu pojawiało się nazwisko London lub Teller[112].
  7. ↑ Drugie imię otrzymała na cześć Farrah Fawcett[143].

Bibliografia

  • Jessica Radloff: Teoria Wielkiego Podrywu. Za kulisami serialu, który pokochały miliony. Magda Witkowska (tłum.). Wydawnictwo SQN, 2023. ISBN 978-83-8210-981-8.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.