 Teatr Opery i Baletu w Odessie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Czajkowskiego |
| Typ budynku |
opera |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Ferdinand Fellner, Hermann Helmer |
| Ukończenie budowy |
1887 |
Położenie na mapie Odessy  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu odeskiego  | |
 46°28′N 30°44′E/46,466667 30,733333 | |
| Strona internetowa | |
Teatr Opery i Baletu[1] (ukr. Одеський національний академічний театр опери та балету, Odeśkyj nacionalnyj akademicznyj teatr opery ta bałetu) - najstarszy teatr Odessy mieszczący się przy ul. Czajkowskiego (Czajkiwśkoho). Obok schodów potiomkinowskich najbardziej rozpoznawalny budynek miasta. Pierwszy gmach teatru został zbudowany już w 1810 roku przez petersburskiego architekta Thomasa de Thomona, jednak spłonął w pożarze 1873 roku. Nowy budynek zaprojektowali wiedeńscy twórcy Ferdinand Fellner i Hermann Helmer w stylu neobaroku. Budową kierował m.in. polski architekt działający w Odessie Feliks Gąsiorowski.[2]. Został otwarty w 1887 roku, jego budowa pochłonęła 1,3 mln rubli. Był pierwszym budynkiem w Odessie, w którym zastosowano iluminację, zamówioną w amerykańskiej Edison Illuminating Company. W 1925 roku znów nastąpił pożar budynku. W II wojnie światowej gmach ucierpiał niewiele; Niemcy wycofując się z miasta w 1944 zaminowali budynek w celu jego wysadzenia, ale instalacje te uszkodził stróż teatralny, Polak Wiśniewski, uniemożliwiając zniszczenie gmachu[2]. Po renowacji oddano go do użytku w 1960 roku.
Architektura
Operę zdobi fasada w stylu baroku włoskiego. W niszach znajdują się popiersia Michaiła Glinki, Nikołaja Gogola i Aleksandra Puszkina. Główny korytarz został udekorowany w stylu Ludwika XVI.
Architekci zastosowali 24 wyjścia z budynku, by zmniejszyć zagrożenie skutkami ewentualnego pożaru.
Przypisy
- ↑ Polski egzonim uchwalony na 124. posiedzeniu KSNG
- 1 2 Polacy w Odessie. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-30)].