Tarnopol
gmina wiejska
1921–1939[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg brzeski)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–39: białostockie

Powiat

wołkowyski

Siedziba

Łuka

Populacja (1921)
• liczba ludności


3305

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba miejscowości

38

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Tarnopol”
52°51′36,0000″N 23°45′00,0000″E/52,860000 23,750000

Tarnopol (w 1954 Lewkowo Stare) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim. Nazwa gminy pochodzi od wsi Tarnopol, jednak siedzibą gminy była Łuka (wieś zlikwidowana w 1986 roku)[2].

W okresie międzywojennym gmina Tarnopol należała do powiatu wołkowyskiego w woj. białostockim[2].

30 grudnia 1922 roku do gminy Tarnopol przyłączono część obszaru gminy Jałówka:

16 października 1933 gminę Tarnopol podzielono na 16 gromad: Bołtryki, Bondary, Eliaszuki, Grodzisk, Leśna, Lewkowo Nowe, Lewkowo Stare, Łuka, Mikłaszewo, Nowiny, Odnoga, Planta, Siemianówka, Suszcza, Tanica i Tarnopol[4].

Gmina Tarnopol (wraz z gminą Jałówka) była położona w charakterystycznym zachodnim „ogonie” powiatu wołkowyskiego. Położenie to sprawiło, że po wojnie cały jej obszar (a także prawie cała gmina Jałówka oraz osada Rękaw z gminy Świsłocz) pozostał przy Polsce, podczas gdy pozostałe gminy powiatu wołkowyskiego weszły w struktury administracyjne Związku Radzieckiego (obecnie na Białorusi). Mimo to, nie zdecydowano się na odtworzenie gminy Tarnopol w 1944 roku, a jej obszar (łącznie 25 miejscowości) włączono[5][6]:

1 stycznia 1954 roku z gminy Narewka wydorębniono terytorialny odpowiednik dawnej gminy Tarnopol w postaci gminy Lewkowo Stare z siedzibą w Lewkowie Starym[8]. Jednostka ta przetrwała zaledwie 9 miesięcy; została zniesiona wraz reformą likwidującą gminy i wprowadzającą gromady z dniem 29 września 1954 roku[9].

Demografia

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gmina Tarnopol liczyła 38 wsi, kolonii i małych osad. Zamieszkiwało ją 3305 osób (1701 kobiet i 1604 mężczyzn). Większość mieszkańców gminy w liczbie 2562 osób zadeklarowała narodowość białoruską (78% ogółu mieszkańców gminy). Pozostali podali kolejno następujące narodowości: polską (739 osób) i żydowską (4 osoby). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (2940 osób; 89% wszystkich mieszkańców); pozostali zadeklarowali kolejno wyznania: rzymskokatolickie (346 osób) i mojżeszowe (46 osób)[10].

Przypisy

  1. ↑ Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską.
  2. 1 2 Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  3. ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1058 – zmieniony przez Dz.U. z 1924 r. nr 86, poz. 827
  4. ↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51
  5. ↑ Pismo Starosty Powiatowego (R. Woźniaka) w Bielsku Podlaskim do Urzędu Wojewódzkiego (Wydział Ogólny) w Białymstoku (Nr O.Org.I-3&5&45 z 14.3.1945 r.) z dnia 29 marca 195
  6. ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  7. ↑ Zniesiona 1 czerwca 1951 (Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1951, nr 6, poz. 43)
  8. ↑ Dz.U. z 1953 r. nr 41, poz. 192
  9. ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  10. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 107 (116).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.