Tangarka niebieska
Thraupis episcopus[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

tanagrowate

Podrodzina

tanagry

Rodzaj

Thraupis

Gatunek

tangarka niebieska

Synonimy
  • Tanagra Episcopus Linnaeus, 1766[2]
  • Tangara episcopus (Linnaeus, 1766)[2]
  • Loxia virens Linnaeus, 1766[3]
  • Tangara virens (Linnaeus, 1766)[3]
  • Thraupis virens (Linnaeus, 1766)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Tangarka niebieska[5], tanagra niebieska[6] (Thraupis episcopus) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.

Systematyka

Wyróżniono kilkanaście podgatunków T. episcopus[2][7]:

  • T. episcopus cana – tangarka niebieskoskrzydła[5] – południowo-wschodni Meksyk do północno-wschodniej Kolumbii i północna Wenezuela.
  • T. episcopus caesitia – Bocas del Toro.
  • T. episcopus cumatilis – wyspa Coiba.
  • T. episcopus nesophila – wschodnia Kolumbia do wschodniej Wenezueli, Trynidad.
  • T. episcopus berlepschi – Tobago.
  • T. episcopus mediana – południowo-wschodnia Kolumbia i południowa Wenezuela do północnej Boliwii.
  • T. episcopus episcopus – tangarka niebieska[5] – Gujana Francuska, Gujana, Surinam do centralnej Brazylii.
  • T. episcopus ehrenreichi – okolice rzeki Purus (północno-zachodnia Brazylia).
  • T. episcopus leucoptera – środkowa Kolumbia.
  • T. episcopus quaesita – południowo-zachodnia Kolumbia do północno-zachodniego Peru.
  • T. episcopus caerulea – południowo-wschodni Ekwador i północne Peru.
  • T. episcopus major – środkowe Peru.
  • T. episcopus urubambae – południowo-wschodnie Peru.
  • T. episcopus coelestis – południowo-wschodnia Kolumbia, wschodni Ekwador do zachodniej Brazylii i środkowego Peru.

Występowanie

Występuje od Meksyku do Peru, Boliwii i środkowej Brazylii, także Trynidad i Tobago.

Morfologia i ekologia

Długość ciała 15–16 cm. Masa ciała 27–45 g[2]. Samica ubarwiona jest podobnie do samca, ale bardziej zielonawa.

Śpiew to piskliwy świergot. Bardzo ruchliwa. Samica składa 2–3 jaja, wysiadywanie trwa 13–14 dni.

Status

Przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2008 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 5–50 milionów osobników. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny[4].

Przypisy

  1. ↑ Thraupis episcopus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2016-01-31] (ang.).
  2. 1 2 3 4 Hilty, S.: Blue-grey Tanager (Tangara episcopus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
  3. 1 2 3 D. Lepage: Blue-grey Tanager Thraupis episcopus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-11-12]. (ang.).
  4. 1 2 BirdLife International, Tangara episcopus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2019-3 [dostęp 2020-03-19] (ang.).
  5. 1 2 3 Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Thraupinae Cabanis, 1847 - tanagry - Core tanagers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-19].
  6. ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 386, 1999. ISSN 0550-0842.
  7. ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.