Tangarka berylowa
Tangara nigriviridis[1]
(Lafresnaye, 1843)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

tanagrowate

Podrodzina

tanagry

Rodzaj

Tangara

Gatunek

tangarka berylowa

Synonimy
  • Tanagra nigro viridis Lafresnaye, 1843[2]
Podgatunki
  • T. n. cyanescens (P.L. Sclater, 1857)
  • T. n. nigroviridis (Lafresnaye, 1843)
  • T. n. lozanoana Aveledo & Perez, 1994
  • T. n. berlepschi (Taczanowski, 1884)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Tangarka berylowa[4] (Tangara nigroviridis) – gatunek małego ptaka z podrodziny tanagr (Thraupinae) w rodzinie tanagrowatych (Thraupidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony.

Systematyka

Takson ten jako pierwszy opisał naukowo Frédéric de Lafresnaye w 1843 roku. Wyróżnia się cztery podgatunki: T. n. nigroviridis (nominatywny), T. n. cyanescens, T. n. lozanoana i T. n. berlepschi[2][5].

Występowanie

Tangarka berylowa zasiedla tereny od Kolumbii i Wenezueli, przez Ekwador i Peru, po Boliwię[6][7]. Występuje w wilgotnych, subtropikalnych lasach górskich, głównie w Andach, zasiedla też obrzeża lasów i lasy wtórne[7]. Spotykana na wysokościach 700–2500 m n.p.m. w Ekwadorze[8], a w Peru 1500–2900 m n.p.m.[9]

Wygląd

Długość ciała 13 cm[6][8]. Tangarka berylowa ma przepiękne upierzenie, żadni jej krewni nie są tak piękni[7][8]. Posiada czarne piórka tworzące „maskę” wokół oczu i dzioba oraz pleców[6]. Na ciele znajdują się czarne i zielone łezki na turkusowym tle[8]. Lotki fioletowe z niebieskawym odcieniem, to samo dotyczy kupra i ogona[6]. Brak dymorfizmu płciowego[6]. Podgatunek nominatywny jest barwniejszy od innych[6].

Ekologia

Gatunek wszystkożerny; odżywia się jagodami i bezkręgowcami np. pająkami, wyłapując je z niedostępnych zakamarków[6]. Występuje w parach lub małych grupkach liczących 15 osobników[6].

Gniazdo w kształcie czarki[6]. Samica składa doń 2–5 jaj, w kolorze jasnozielonym z kropkami[6].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje tangarkę berylową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[3].

Przypisy

  1. ↑ Tangara nigriviridis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 Beryl-spangled Tanager (Tangara nigroviridis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (ang.).
  3. 1 2 Tangara nigriviridis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Thraupinae Cabanis, 1847 - tanagry - Core tanagers (wersja: 2021-07-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-25].
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-24]. (ang.).
  6. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Tanagrowate, [w:] David Alderton, Encyklopedia ptaków świata, Peter Barrett, Warszawa: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 130, ISBN 978-83-8172-650-4.
  7. 1 2 3 Beryl-spangled Tanager Tangara nigroviridis. [w:] e-Bird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-07-26]. (ang.).
  8. 1 2 3 4 Tangara Tanagers, [w:] Nick Athanas, Paul J. Greenfield, Birds of Western Ecuador: A Photographic Guide, 2016, s. 378, ISBN 978-0-691-15780-1.
  9. ↑ Thomas S. Schulenberg i inni, Birds of Peru: Revised and Updated Edition, Princeton University Press, 2010, s. 564, ISBN 978-1-4008-3449-5 (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.