Tadeusz Zwilnian Grabowski
Data i miejsce urodzenia

8 października 1926
Wilno

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 2012
Szczecin

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Dziedzina sztuki

poezja, literatura

Tadeusz Zwilnian-Grabowski (ur. 8 października 1926 w Wilnie, zm. 5 kwietnia 2012[1] w Szczecinie) – polski pisarz, poeta, prozaik, eseista, krytyk, popularyzator literatury, pedagog.

Po ukończeniu w 1939 szkoły podstawowej z powodu toczącej się wojny naukę kontynuował na tajnych kompletach, maturę uzyskał w 1947 w Łodzi a następnie podjął studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Łódzkiego. Jeszcze w szkole średniej został członkiem Sodalicji Mariańskiej. Karierę zawodową rozpoczynał jako akwizytor ogłoszeń, następnie był sekretarzem biura w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej. Z powodu jego otwarcie antymarksistowskich wystąpień, m.in. na forum Zjazdu Polonistów Polskich w 1948, został aresztowany a następnie skazany na karę więzienia. Odbył z niej 13 miesięcy w więzieniu we Wronkach.

Jako autor debiutował w 1943 obejmującym 600 wierszy poematem Prometia. Do pisania wrócił w 1960 roku, wydał jak dotąd (stan na marzec 2009) 18 tomików poezji oraz składającą się z trzech części powieść Zielone głębiny. Jest także autorem przekładów z języka niemieckiego. W jego twórczości najwięcej miejsca zajmuje tematyka Wileńszczyzny i samego Wilna, religia oraz motywy patriotyczne. Pochowany został na cmentarzu Centralnym w Szczecinie kwatera 38b.

Dorobek literacki

  • Pozycja do wyjaśnienia (Poznań 1960)
  • Nie otworzysz drzwi (Poznań 1971)
  • Pieśń o królu Olafie (Poznań 1972)
  • Światło dzuńgli (1972)
  • Żagiew Płonąca (Warszawa 1972)
  • Tryptyk Katyński (Gorzów 1990)
  • Wilniada (Szczecin 1990)
  • Próba Ocalenia (1990)
  • Pieśń o Ziemi (Szczecin 1990)
  • Sierpień (Szczecin 1992)
  • Strofy Pomorskie (1992)
  • Całuję tę ziemię (1992)
  • Jak dwa stare osły (1993)
  • Moje Wilno (Szczecin 1994)
  • Biel zmierzchu (Szczecin 1995)
  • Modlitwa wież (Szczecin 1996)
  • Stracone wiosny (Szczecin 1998)
  • Miłość (Szczecin 1998)
  • Wilnezje (Szczecin 2000)
  • Podobny jestem do piasku (Szczecin 2001)
  • Obecność (Szczecin 2001)
  • Ocaleni w pamięci (Szczecin 2003)
  • Moja Biblia I Stary Testament (Szczecin 2005)
  • Cyrk (Szczecin 2006)
  • Spod znaku Gryfa (Szczecin 2007)
  • Epitafium (Szczecin 2007)
  • Lublin Łobodowskiego (Szczecin 2007)
  • Herold Ukrainy (Szczecin 2007)
  • Moja Biblia II Nowy Testament (Szczecin 2007)
  • Zapis Intymny (Szczecin 2008)
  • Zielone głębiny (Szczecin 2008)
  • Moja Biblia III Apostoł narodów (Szczecin 2008)
  • Moja Biblia IV-Dies irae(Szczecin 2008)
  • Wyczekany od lat tysiąca (Szczecin 2010)
  • Chaty krzyczące (Szczecin 2010)
  • Radość poranka (Szczecin 2010)
  • Korzeń Mandragory(Szczecin 2012)

[2]

Przypisy

  1. ↑ ep: Tadeusz Zwilnian Grabowski nie żyje. szczecin.gazeta.pl, 2012-04-05. [dostęp 2012-04-06]. (pol.).
  2. ↑ Tadeusz Zwilnian Grabowski [w:] Erazm Kuźma, Inga Iwasiów (red.), Literatura na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny, Kurier-Press, Szczecin 2003, s. 191.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.