Tadeusz Serafin
Ilustracja
Tadeusz Serafin (2019)
Data i miejsce urodzenia

1947
Katowice

Instrumenty

kontrabas

Zawód

dyrygent

Aktywność

1970–

Powiązania

Opera Śląska

Współpracownicy
Orquestra do Norte
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Zasługi za Dzielność (od 1992) Złoty Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę

Tadeusz Serafin (ur. 1947[1] w Katowicach[2]) – polski dyrygent, dyrektor Opery Śląskiej w latach 1989–2016.

Życiorys

Pochodzi z muzykalnej rodziny – jego dziadek grał na klarnecie, ojciec był skrzypkiem w Operze Śląskiej, a brat Witold jest koncertmistrzem grupy altówek w Orkiestrze Królewskiej w Oslo[3], gra na altówce w Narodowej Norweskiej Orkiestrze Operowej[4].

W wieku 11 lat rozpoczął naukę gry na kontrabasie[3]. Uczęszczał do liceum muzycznego w Bytomiu[3]. Ukończył studia na wydziałach: instrumentalnym oraz teorii i kompozycji[5] w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach w 1970 roku z wyróżnieniem[2]. Grał na kontrabasie w Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach[2][3][5]. Następnie studiował dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach pod kierunkiem Napoleona Siessa[2][5]. Ukończył zagraniczne kursy mistrzowskie prowadzone m.in. przez Karela Ančerla, Pierre’a Bouleza, czy Heinza Rögnera[5].

Od 1978 roku pracował w bytomskiej Operze Śląskiej, pierwszym tamże objętym stanowiskiem była posada asystenta dyrygenta[2], następnie był dyrygentem, koordynatorem do spraw orkiestry, pełniącym obowiązki dyrektora naczelnego i artystycznego[3]. W 1989 roku został dyrektorem naczelnym i artystycznym tejże Opery[2][3], funkcję tę sprawował do 2016 roku[6]. Za jego kadencji w Operze Śląskiej powstały docenione w Polsce i za granicą spektakle, takie jak: Aida, Borys Godunow, Carmina Burana, Don Carlos, Gioconda, Nabucco (wystawione m.in. w Filharmonii Berlińskiej)[3], czy Ubu Król[2].

Współpracował z portugalskim projektem Orquestra do Norte[5]. Brał udział w modernizacji zabytkowego gmachu bytomskiej opery oraz w odbudowie sali filharmonicznej po pożarze[5]. Organizował trzy międzynarodowe edycje Konkursów Wokalistyki Operowej im. Adama Didura[5]. Przez ponad 20 lat nauczał w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach[5]; jest starszym wykładowcą w Katedrze Wokalistyki tejże uczelni[7]. Został honorowym obywatelem Bytomia w 2017 roku; laudację na jego cześć wygłosił prof. Aleksander Romuald Sieroń[2][8].

Nagrody

Dyskografia

  • Nabucco (pierwsze wydanie 1994[11]), z muzykami Opery Śląskiej, dyrygent – platynowa płyta (2003)[5]
  • Carmina burana – kierownictwo muzyczne (2011)[5]
  • Opera Śląska poleca – hity operowe i operetkowe (2012) – złota płyta (2013)[5]

Przypisy

  1. ↑ Honorowi Obywatele Miasta Bytomia. [w:] Urząd Miasta Bytom [on-line]. [dostęp 2019-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-25)].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 kon/itm: Dyrygent Tadeusz Serafin honorowym obywatelem Bytomia. [w:] dzieje.pl [on-line]. Muzeum Historii Polski / PAP, 2017-03-30. [dostęp 2019-10-11].
  3. 1 2 3 4 5 6 7 Alan Misiewicz: Tadeusz Serafin: Nie miałem śmiałości stanąć na Karajanie. [w:] wyborcza.pl Katowice [on-line]. Agora SA, 2015-05-17. [dostęp 2019-10-11].
  4. ↑ The Opera Orchestra. The Norwegian National Opera Orchestra. [dostęp 2019-10-12]. (ang.).
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Tadeusz Serafin – dyrygent. [w:] 50. Festiwal im. Jana Kiepury [on-line]. [dostęp 2019-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-11)].
  6. ↑ Marcin Zasada: Dyrektorem Opery Śląskiej w Bytomiu już nie będzie Tadeusz Serafin. Dlaczego? Czy to degradacja?. [w:] Dziennik Zachodni [on-line]. Polska Press, 2016-06-24. [dostęp 2019-10-11].
  7. ↑ Katedra Wokalistyki. Skład Katedry. Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. [dostęp 2019-10-12].
  8. 1 2 3 4 5 6 PSZ: Tadeusz Serafin Honorowym Obywatelem Bytomia. [w:] Dziennik Zachodni [on-line]. Polska Press, 2017-03-30. [dostęp 2019-10-11].
  9. ↑ M.P. z 2005 r. nr 66, poz. 920.
  10. ↑ M.P. z 2002 r. nr 59, poz. 815.
  11. ↑ Nabucco (Musical CD, 1994). [w:] WorldCat.org [on-line]. [dostęp 2019-10-12]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.