Tadeusz Polak
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1927
Łopuszna

Data śmierci

25 listopada 2001

wiceminister kultury i sztuki
Okres

od 1994
do 1997

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 40-lecia Polski Ludowej Brązowy Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
Grób Tadeusza Polaka na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Tadeusz Czesław Polak (ur. 1 grudnia 1927 w Łopusznie pod Nowogródkiem[1], zm. 25 listopada 2001) – polski historyk sztuki, konserwator zabytków związany z Gdańskiem, w latach 1994–1997 wiceminister kultury i sztuki.

Życiorys

Syn Wawrzyńca[2]. W czasie II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej. Po 1945 znalazł się w Gdańsku, brał udział w odbudowie Głównego Miasta. Działał w harcerstwie opozycyjnym wobec władz PRL (był za to sądzony). Po 1956 był aktywny w harcerstwie legalnym, m.in. jako komendant hufca Gdańsk Śródmieście. Od 1962 roku należał do PZPR[3].

Stopień magistra uzyskał na Politechnice Gdańskiej. Pełnił obowiązki dyrektora Pracowni Konserwacji Zabytków w Gdańsku, a następnie od 1965 r. dyrektora naczelnego Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie, pracował również poza granicami kraju (na różnych kontynentach). W latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[4]. W lutym 1989 wszedł w skład działającej przy tej Radzie Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego[5]. W latach 1986–1988 członek Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta Zamościa[6].

W 1989 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatorski w województwie stołecznym warszawskim. W latach 1994–1997 sprawował funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Był autorem licznych publikacji poświęconych zabytkom polskim, ze szczególnym uwzględnieniem dawnych ziem wschodnich Rzeczypospolitej.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą (1999)[7] Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 40-lecia Polski Ludowej[8] i Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”[3].

Jest pochowany na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie (kwatera N-1-41)[9].

Wybrane publikacje

  • (opracowanie katalogu wystawy), Odznaki i medale miast polskich 1944–1984, Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, Wrocław 1985
  • Zamki na kresach : Białoruś, Litwa, Ukraina, Pracownia Badań i Konserwacji Obiektów Zabytkowych, Wydawnictwo "Pagina", Warszawa 1997
  • (opracowanie katalogu wystawy wraz z Janem Leszkiem Adamczykiem), Fortyfikacje miast na wschodnich kresach dawnej Rzeczypospolitej – przed 1772 r.: katalog miast i osad miejskich z dziełami fortecznymi, Politechnika Świętokrzyska. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska. Katedra Architektury i Ochrony Budowli Zabytkowych, Kielce 2002

Przypisy

  1. ↑ B. Radys, Tadeusz Czesław Polak.... [dostęp: 2010-10-02].
  2. ↑ Tadeusz Polak - ZHP Chorągiew Gdańska [online], zhp.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  3. 1 2 Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 763–764. ISBN 83-223-2073-6.
  4. ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06]
  5. ↑ Rzeczpospolita, 1989, nr 37 (2171), str. 1-2
  6. ↑ Zamościopedia - Społeczny Komitet Odnowy Starego Miasta [online], zamosciopedia.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  7. ↑ M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 258
  8. ↑ Uznanie dla twórców kultury /w/ Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2
  9. ↑ śp. Tadeusz Polak

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.