Tadeusz Matusiak (ur. 27 marca 1933 w Warszawie, zm. 8 października 2020^[1]) – polski historyk, działacz kulturalny i muzealnik. Inicjator powstania Muzeum Stutthof w Sztutowie oraz jego pierwszy dyrektor (1963–1972). W latach 1972–1976^[2] dyrektor Muzeum Gdańska.

Życiorys

Urodził się w 1933 w Warszawie. Był członkiem gdańskiej organizacji harcerskiej „Szczerbiec”, której działalność była skierowana na rozpowszechnianie treści patriotycznych i antyradzieckich. W grudniu 1953, został aresztowany, a w 1954 skazany na rok więzienia w zawieszeniu, utratę praw publicznych i obywatelskich i utratę mienia. W wyniku amnestii część kary anulowano, natomiast jako skazany za działalność antykomunistyczną nie mógł kontynuować nauki i zatrudnienia. Zrehabilitowany został wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku w 2012^[1].

W 1956 podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończył w 1961, na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Prace zawodową rozpoczął jako nauczyciel w Gdańsku. Równocześnie, wraz z byłymi więźniami obozu Stutthof rozpoczął aktywną działalność na rzecz zachowania pamięci i upamiętnienia. Na jego barkach spoczęło stworzenie Miejsca Pamięci na terenie, który od 1945 ulegał powolnej dewastacji i zapomnieniu^[2].

Dzięki jego staraniom wokół Muzeum skupione były różne organizacje społeczne, środowisko byłych więźniów obozu Stutthof i ich rodziny, rozpoczęto budowanie kolekcji muzealnej i gromadzenie zbiorów archiwalnych, uporządkowano teren poobozowy, rozpoczęto prace badawcze nad historią KL Stutthof^[3].

Kierował Muzeum Stutthof w Sztutowie do czerwca 1972, kiedy to został powołany na funkcję dyrektora Muzeum Historii Miasta Gdańska, którą pełnił do 1976.

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Nadarzynie^[4].

Zobacz też

• Państwowe Muzeum na Majdanku

Przypisy