Tadeusz Kaniowski (ur. 4 kwietnia 1921 w Gródku Jagiellońskim, zm. w kwietniu 2009 we Wrocławiu) – polski profesor nauk medycznych, radiolog.

Medycynę studiował początkowo (od 1940) we Lwowie, w tamtejszym Instytucie Medycznym. Po wojnie, we wrześniu 1945, trafił w ramach wypędzeń Polaków ze Lwowa do Krakowa, gdzie dokończył studia i na przełomie lat 1945 i 1946 otrzymał dyplom lekarski[1]. W 1946 przyjechał do Wrocławia, gdzie podjął pracę jako młodszy asystent w Klinice Radiologicznej połączonych wówczas jeszcze[2] Uniwersytetu i Politechniki. Wkrótce, w 1948, wezwany został do odbycia obowiązkowej służby wojskowej, którą w stopniu porucznika pełnił jako kierownik pracowni rentgenowskiej w szpitalu Marynarki Wojennej w Oliwie. Do Wrocławia powrócił w 1949 i do 1954 pracował, już w stopniu naukowym doktora, jako starszy asystent w Klinice Radiologicznej tutejszej uczelni medycznej. W kolejnych latach uzyskał stanowisko adiunkta (1954), napisał rozprawę habilitacyjną (1961), a następnie został docentem (1963) w tej klinice. Od roku 1965 pełnił obowiązki kierownika pracowni rentgenowskiej w II Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej, a potem (wskutek reorganizacji w 1971) – dyrektora Instytutu Radiologii i Radioterapii oraz Zakładu Rentgenodiagnostyki tego Instytutu.

Pełnił funkcję prodziekana (1971-1972) i dziekana (1972-1974) Wydziału Lekarskiego w Akademii, uzyskując w tym czasie (1973) tytuł profesora nauk medycznych. Na emeryturę przeszedł w 1982, pozostając jeszcze potem konsultantem radiologicznym w Dolnośląskim Centrum Gruźlicy i Chorób Płuc we Wrocławiu. W 1983 otrzymał honorowe członkostwo Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego[3].

Prof. Tadeusz Kaniowski był autorem i współautorem ponad stu prac ogłoszonych w czasopismach naukowych (w tym podręczników Choroby wewnętrzne, 1977; Klinika chorób wewnętrznych, pod redakcją Edwarda Szczeklika, 1977; Radiologia, pod redakcją Stanisława Leszczyńskiego, 1984), promotorem ośmiu doktorantów. Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Syn Tadeusza Kaniowskiego, Wojciech, jest profesorem we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta.

Przypisy

  1. ↑ Swą specjalizację z radiologii i radioterapii rozpoczął pod kierunkiem Witolda Grabowskiego (1902-1963), jednego z twórców polskiej radiologii.
  2. ↑ 24 sierpnia 1945 utworzono we Wrocławiu jedną wspólną wyższą uczelnię: Politechnikę i Uniwersytet we Wrocławiu, ze wspólnym rektorem, senatem i administracją, z wydziałami uniwersyteckimi: Prawno-Administracyjnym, Humanistycznym, Matematyczno-Przyrodniczym, Lekarskim z Oddziałem Farmaceutycznym, Medycyny Weterynaryjnej, Rolnictwa z Oddziałem Ogrodniczym, oraz wydziałami politechnicznymi: Chemicznym, Mechaniczno-Energetycznym, Budownictwa i Hutniczo-Górniczym. Uczelnia ta działała do roku 1950, kiedy stopniowo rozdzielona została na Uniwersytet, Politechnikę, Akademię Medyczną i Wyższą Szkołę Rolniczą.
  3. ↑ Taka informacja znajduje się na oficjalnej stronie PLTR. W źródłowym biogramie autorstwa syna prof. T. Kaniowskiego opublikowanym w "Medium" (gazecie Dolnośląskiej Izby Lekarskiej) napisano natomiast, że "w roku 1986 został mianowany na Członka Honorowego Polskiego Radiologicznego Towarzystwa Naukowego".

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.