Tadeusz Świcarz

Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1920 Warszawa
Data i miejsce śmierci	6 czerwca 2002 Warszawa
Wzrost	174 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Klub Wyst. Gole 1930–1937 Skra Warszawa 1937–1939 Ursus Warszawa 1945–1949 Polonia Warszawa 6+39 (7+18) 1950–1951 Legia Warszawa 7 (1) 1951 Śląsk Wrocław 1951–1952 Lotnik Warszawa (piłka nożna) 1953 Legia Warszawa (piłka nożna)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1947–1949  Polska 5 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Grób Tadeusza Świcarza na cmentarzu Bródnowskim

Tadeusz Józef Świcarz (ur. 5 czerwca 1920 w Warszawie, zm. 6 czerwca 2002 tamże) – polski piłkarz (napastnik) oraz hokeista. Reprezentant Polski w obu dyscyplinach.

Przez większość kariery był związany z klubami warszawskimi. Przed II wojną światową był zawodnikiem Skry i Ursusa. Brał udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie został piłkarzem Polonii i w 1946 wywalczył tytuł mistrza Polski. Grał także w Legii (1950-1951 i 1953), Śląsku Wrocław (1951 - wypożyczenie z Legii^[1]) oraz Lotniku Warszawa (1951-1952, którego także był trenerem^[2]). W reprezentacji debiutował 11 czerwca 1947 w meczu - pierwszym powojennym Polaków - z Norwegią, ostatni raz zagrał w 1949. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 5 oficjalnych spotkań.

Jako hokeista trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza kraju (z Legią). Grał w reprezentacji. Brał z nią udział w igrzyskach w Oslo.

Znany był pod pseudonimem Kostek. W niektórych publikacjach błędnie występuje pod imieniem Konstanty Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 49I-4-2)^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Tadeusz Świcarz – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).