Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk inżynieryjnych | |
Specjalność: mechanika | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Uczelnia | |
rektor Politechniki Krakowskiej | |
Odznaczenia | |
Tadeusz Józef Środulski (ur. 9 marca 1922 w Krakowie, zm. 8 sierpnia 1995 tamże) - profesor mechaniki, rektor Politechniki Krakowskiej.
Życiorys
Uczęszczał do gimnazjum św. Jacka oraz VIII Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie[1].
Studiował na Politechnice Śląskiej i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra nauk technicznych; ponadto ukończył Szkołę Nauk Politycznych przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1949 pracował w AGH, a od 1954 na Politechnice Krakowskiej. Pracował w Instytucie Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej[1].
Specjalizował się w mechanice ciepła. W 1961 uzyskał stopień doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy pt. Rozkład mieszanki paliwowo-powietrznej w cylindrach czterosuwowego silnika gaźnikowego, a w 1965 uzyskał doktora habilitowanego na podstawie pracy pt. Wykorzystanie energii spalin czterosuwowego silnika wysokoprężnego do napędu turbosprężarki.
W latach 1971-1982 prorektor ds. ogólnych Politechniki Krakowskiej, a w latach 1982-1987 rektor Politechniki Krakowskiej[1].
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 30-lecia Polski Ludowej i Medalem KEN[1].
Był żonaty z Zofią z domu Zygmunt. Pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Wybrane publikacje
- Silniki samochodowe z zapłonem iskrowym, Warszawa 1960 (wspólnie z Marianem Zabłockim).
- Gaźniki samochodowe, Warszawa 1961 (wspólnie z Marianem Zabłockim).
- Silniki spalinowe z turbodoładowaniem, Warszawa 1970 (wspólnie z Czesławem Kordzińskim).
- Ćwiczenia laboratoryjne z inżynierii chemicznej: praca zbiorowa: skrypt dla studentów wyższych szkół technicznych, Kraków 1984[2].