Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina |
parzęchlinowate |
Rodzaj |
tępoząb |
Gatunek |
tępoząb białawy |
Nazwa systematyczna | |
Amblyodon dealbatus (Hedw.) Bruch & Schimp. |
Tępoząb białawy (Amblyodon dealbatus (Hedw.) Bruch & Schimp.) – gatunek mchu należący do rodziny parzęchlinowatych.
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek borealno-górski o mocno porozrywanym zasięgu wokółbiegunowym. Występuje głównie w borealnej strefie Europy (pospolicie w Danii, Norwegii, Szwecji, na Wyspach Brytyjskich oraz w Alpach i w Jurze) i Ameryki Północnej (pospolitszy w zachodniej części kontynentu). Stwierdzany też w Azji oraz (jedno stanowisko) na Ziemi Ognistej. W Polsce rzadki mech torfowiskowy. W górach tylko jedno stanowisko w Tatrach i dwóch na przedpolu Sudetów[3].
Morfologia
Mech rośnie w darniach luźnych koloru bladozielonego. Łodygi o wys. 0,5-1,5 cm są widlastorozgałęzione. Chwytniki tylko u dołu. W przekroju poprzecznym wyraźna wiązka środkowa. Skleroderma i epiderma niewykształcone. Liście wiotkie, wydłużonojajowate, odlegle i tępo ząbkowane. Żebro kończy się przed szczytem liścia. Seta czerwona, o długości 3 cm. Puszka nieco zgięta, wydłużonogruszkowata, przykryta stożkowatym wieczkiem. Perystom podwójny, przy czym zęby perystomu zewnętrznego o połowę krótsze od zębów perystomu wewnętrznego[4].
Ekologia
Tępoząb białawy to gatunek wapieniolubny, rosnący albo na wilgotnych półkach i w szczelinach skalnych w piętrze alpejskim, albo też na węglanowych torfowiskach niskich na niżu[3].
Zagrożenia i ochrona
Gatunek zagrożony wyginięciem w Polsce[3]. Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku[5][6].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ B. Goffinet , W.R. Buck , Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- 1 2 3 Ryszard Ochyra, Piotr Szmajda: Atlas rozmieszczenia geograficznego mchów w Polsce. T. 8. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk, 1992, s. 15-20. ISBN 83-232-0393-8.
- ↑ Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. I. Warszawa: PWN, 1957, s. 411.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin Dz.U. z 2014 r. poz. 1409.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764.