Szpic wilczy
Ilustracja
Szpic wilczy
Inne nazwy

wolfszpic
szpic wilczy niemiecki
keeshond
szpic wilczasty
Chien Loup

Kraj patronacki

Niemcy

Wymiary
Wysokość

43-46 cm[1]

Masa

25-29,7 kg[2]

Klasyfikacja
FCI

Grupa V, Sekcja 4,
nr wzorca 97

Szpic wilczy (Szpic wilczasty lub wolfszpic) − rasa psa należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów użytkowych[3]. Typ lisowaty[4].

Rys historyczny

W XVIII wieku uważany był za „psa ludu” i symbolizował opór stawiany Wilhelmowi Orańskiemu[1]. Rasa stanowi rezultat skrzyżowania szpica pomorskiego, samojeda i norweskiego elkhunda.

Wygląd

Budowa

Szpic wilczy ma krzepkie, średniej wielkości ciało.

Szata

Sierść jest prosta i twarda w dotyku, podszerstek zaś miękki, gęsty i obfity.

Umaszczenie

Umaszczenie jest szaro-srebrno-czarne (ogon często jest biały).

Zachowanie i charakter

Szpic wilczy jest psem żywiołowym, wesołym, bardzo towarzyskim, lubi dzieci i zabawę. Jest psem pojętnym ale i upartym, stąd potrzeba cierpliwości w jego wychowaniu.

Zdrowie i pielęgnacja

Długa sierść szpica wilczego nie wymaga częstego czesania. Psy tej rasy są narażone na alergie skóry oraz niedoczynność tarczycy. Wymagają zapewnienia ruchu, kłopotliwe może być ich głośne szczekanie. W wyniku właściwego szkolenia zdobywają dobre wyniki w konkursach posłuszeństwa. Surowość opiekuna prowadzi do agresywnych zachowań psa.

Przypisy

  1. 1 2 David Taylor: Księga psów. s. 114-115.
  2. ↑ Palmer 1995 ↓, s. 35.
  3. ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 199.
  4. ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 125.

Bibliografia

  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 184. ISBN 83-7073-122-8.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.
  • David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.