Sznaucer średni
Ilustracja
Sznaucer średni
Inne nazwy

Brodacz monachijski (dawna nazwa)

Kraj patronacki

Niemcy[1]

Kraj pochodzenia

Niemcy (południowe)[1]

Wymiary
Wysokość

45-50 cm

Masa

ok. 15 kg[2]

Klasyfikacja
FCI

Grupa II, Sekcja 1,
nr wzorca 182

AKC

Working

ANKC

Grupa 6 (Utility)

CKC

Grupa 3 - Working Dogs

KC(UK)

Utility

NZKC

Utility

UKC

Herding Dog Breeds

Wzorce rasy

Sznaucer średni – rasa psów, należąca do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji sznaucery. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących[3]. Typ dogowaty[1]. Nie podlega próbom pracy[4].

Rys historyczny

Sznaucery pochodzą ze znanych z hodowli owiec i bydła obszarów Bawarii i Wirtembergii na południu Niemiec, gdzie można natrafić na wzmianki o średnim sznaucerowatym psie już w XVI w. Dawniej dotrzymując kroku koniom, towarzyszył dyliżansom w długich trasach, potrafił także zwalczać gryzonie w miastach.

Wygląd

Budowa

  • głowa jest mocna, wydłużona, zwężająca się stopniowo od oczu do wierzchołka nosa. Kufa ma kształt umiarkowanie ściętego klina
  • oczy są ciemnej barwy, owalne
  • uszy są wysoko osadzone, w kształcie litery "V", załamane (dawniej kopiowane)
  • tułów jest zwarty, klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, owalna w przekroju. Grzbiet krótki opada ku tyłowi.
  • ogon osadzony wysoko (dawniej kopiowany)
Głowa sznaucera średniego

Szata i umaszczenie

Okrywa włosowa jest szorstka, twarda i gęsta. Składa się z gęstego podszerstka i włosa okrywowego. Cechami charakterystycznymi są broda na kufie i krzaczaste brwi. Umaszczenie jakie występuje to pieprz i sól oraz czarne. Wyraźne jasne znaczenia na głowie, piersi i kończynach są niepożądane.

Użytkowość

Sznaucer średni jest psem stróżującym i towarzyszącym.

Zachowanie i charakter

Zdecydowany temperament, nie wykluczający zimnej krwi i ostrożności, upodobanie do zabaw. Jest przywiązany do swego pana i akceptuje dzieci, jak najbardziej nadaje się na psa rodzinnego. Potrzebuje sporo ruchu, w innym wypadku może mieć skłonności do niszczenia w domu[5]. Jest szczekliwy, ale czujny. Inteligentny i uważny, łatwo się uczy. Jest wytrzymały i odporny na wahania temperatury oraz choroby.

Zdrowie i pielęgnacja

Istnieje konieczność systematycznego czesania, strzyżenia i trymowania sierści sznaucera średniego.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 67.
  2. ↑ Palmer 1995 ↓, s. 32.
  3. ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 138.
  4. ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 91.
  5. ↑ Sznaucer średni - Rasy psów - Psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2019-04-25] (pol.).

Bibliografia

  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 120. ISBN 83-7073-122-8.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.