Mapa starożytnego Bliskiego Wschodu w XIII w. p.n.e. z zaznaczonym położeniem kraju Hanigalbat po zaanektowaniu go przez Asyrię

Szattuara II (w transliteracji z pisma klinowego zapisywane mšat-tu-a-ra)[1] – władca huryckiego królestwa Hanigalbat, kontynuującego tradycje państwa Mitanni; współczesny asyryjskiemu królowi Salmanasarowi I (1273–1244 p.n.e.); był synem lub siostrzeńcem Wasaszatty.

Około 1270 r. p.n.e. Szattuara II z pomocą Hetytów oraz nomadycznych plemion Ahlamu wzniecił powstanie przeciwko Asyryjczykom. W odpowiedzi Salmanasar I najechał Hanigalbat i odniósł nad nim miażdżące zwycięstwo, pokonując jego armię, biorąc tysiące jeńców i obracając w ruiny dziesiątki miast. Wydarzenia te tak opisane zostały w jednej z inskrypcji królewskiej Salmanasara I:

„Gdy z rozkazu wielkich bogów, (wsparty) wielką potęgą Aszura, mego pana, pomaszerowałem do kraju Hanigalbat, prrzedostałem się przez najcięższe do przebycia (górskie) drogi i przejścia. Szattuara, król kraju Hanigalbat, z pomocą armii Hetytów i Ahlamu, zajął przejścia i studnie (na) mej (drodze). Gdy moja armia była spragniona i zmęczona ich armia zaatakowała wszystkimi siłami. Ale ja uderzyłem (na nich) i sprowadziłem na nich klęskę. Uśmierciłem niezliczoną liczbę ludzi z ich wielkiej armii. Jeżeli chodzi o niego (tj. Szattuarę II), to ścigałem go (...) aż do zachodu słońca. Dokonałem rzezi ich hord, (ale) 14400 z nich, (którzy pozostali) żywi, oślepiłem (...). Zdobyłem dziewięć jego ufortyfikowanych świętych miast, a także miasto z którego rządził. Zamieniłem 180 jego miast we wzgórza ruin. Zarżnąłem jak owce armie Hetytów i Ahlamu, jego sprzymierzeńców”[2]

Po przegranej rebelii Szattuary II tereny Hanigalbatu wcielono do Asyrii, zaś Hanigalbat jako niezależne królestwo przestał istnieć.

Przypisy

  1. Grayson A.K., Assyrian Rulers..., s. 184.
  2. Grayson A.K., Assyrian Rulers..., s. 183–184.

Bibliografia

  • Grayson A.K., Assyrian Rulers of the Third and Second Millennia B.C. ( to 1115 B.C.), „The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Assyrian Periods” 1 (RIMA 1), University of Toronto Press, 2002.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.