Syrmaticus[1]
Wagler, 1832[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – bażant kasztanowaty (S. ellioti)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Phasianini

Rodzaj

Syrmaticus

Typ nomenklatoryczny

Phasianus reevesii J.E. Gray, 1829

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Syrmaticus – rodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[10].

Morfologia

Długość ciała samic 50–150 cm (ogon 14–45 cm), samców 80–210 cm (ogon 39–160 cm); masa ciała 650–1529 g[10].

Systematyka

Etymologia

  • Syrmaticus: gr. συρμα surma, συρματος surmatos „teatralna szata z długim trenem, coś wleczonego, ciągnionego za sobą”[11].
  • Graphephasianus (Graphophasianus): gr. γραφη graphē „rysunek, grawerunek”, od γραφω graphō „rysować”; φασιανος phasianos „bażant”[11]. Gatunek typowy: Phasianus soemmerringii Temminck, 1830.
  • Calophasis (Callophasis, Calcophasis): gr. καλος kalos „piękny”; nowołac. phasis „bażant”, od średniowiecznołac. phasis avis „bażant”[11]. Gatunek typowy: Phasianus ellioti Swinhoe, 1872.
  • Cyanophasis: gr. κυανος kuanos „ciemnoniebieski”; nowołac. phasis „bażant”, od średniowiecznołac. phasis avis „bażant”[11]. Gatunek typowy: Calophasis mikado Ogilvie-Grant, 1906.
  • Neocalophasis: gr. νεος neos „nowy, dziwny”; rodzaj Calophasis Elliot, 1872 (bażant)[11]. Gatunek typowy: Calophasis mikado Ogilvie-Grant, 1906.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:

Przypisy

  1. ↑ Syrmaticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ J.G. Wagler. Neue Sippen und Gattungen der Säugthiere und Vögel. „Isis von Oken”. 1832, s. kol. 1229, 1832. (niem.).
  3. ↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. xxix. (niem.).
  4. ↑ Ch.L. Bonaparte. Tableaux paralléliques de l’ordre des Gallinacés. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 42, s. 878, 1856. (fr.).
  5. ↑ D.G. Elliot: A Monograph of the Phasianidae or family of the Pheasants. Cz. 2. New York: Published by the author, 1871, s. ryc. 13. (ang.).
  6. ↑ J. Gould: Birds of Asia. Cz. 7. London: Printed by Taylor and Francis, pub. by the author, 1850-1883, s. ryc. 23. (ang.).
  7. ↑ A.O. Hume. Callophasis humiæ, Sp. Nov.. „Stray Feathers”. 9, s. 461, 1880. (ang.).
  8. ↑ S.A. Buturlin. „Nasha Ochota”. 12, s. 33, 1908. (ros.).
  9. ↑ N. Taka-Tsukasa & N. Kuroda. On a New Genus Proposed for Mikado Pheasant of Formosa. „Japanese Journal of Ornithology”. 3 (12-13), s. 1, 1922. (jap. • ang.).
  10. 1 2 D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Pheasants, Grouse, and Allies (Phasianidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.phasia1.01. [dostęp 2020-11-27]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  11. 1 2 3 4 5 Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  12. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phasianini Horsfield, 1821 (wersja: 2020-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-27].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.