Synteza subtraktywna (ang. subtractive synthesis) – metoda syntezy dźwięku polegająca na odejmowaniu harmonicznych, poprzez przetwarzanie przebiegów generowanych przez oscylatory. Była ona pierwszą historycznie metodą zastosowaną w syntezatorach.
Przebieg o danych parametrach (kształcie, częstotliwości, współczynniku wypełnienia fali impulsowej) przetwarzany jest przez kolejne bloki (moduły) instrumentu. Należą do nich m.in.:
- filtry różnego typu (oznaczane VCF),
- generatory obwiedni (oznaczane EG lub ENV)
- generatory przebiegów wolnozmiennych (oznaczane LFO),
- wzmacniacz (oznaczany VCA).
Rodzaj użytych bloków oraz sposób ich połączenia nazywany jest torem syntezy. Jego modyfikacja (zmiana połączeń) możliwa jest wyłącznie w syntezatorach modularnych. Pozostałe syntezatory umożliwiają jedynie kontrolowanie parametrów poszczególnych modułów. Synteza subtraktywna początkowo realizowana była przez układy analogowe, a blokami sterowano napięciowo. Dziś w większości przypadków stosuje się układy DSP (lub też odpowiednie algorytmy w przypadku oprogramowania), a instrumenty, w których są one zastosowane, klasyfikuje się do grupy Virtual Analog.
Przykład
Poniższy przykład przedstawia kolejne etapy kształtowania brzmienia.
- Wytwarzanie przez oscylatory (OSC A i OSC B) przebiegów o różnych kształtach
- ⓘprzebieg #1
- ⓘprzebieg #2
- Modulowanie współczynnika wypełnienia fali impulsowej przez generator LFO
- ⓘPWM przebiegu #1
- ⓘPWM przebiegu #2
- Zmiksowanie przez mikser (OSC Mix) obu przebiegów w stosunku głośności 50:50
- ⓘzmiksowane przebiegi
- Nadanie brzmieniu obwiedni za pomocą generatora EG
- ⓘzastosowana obwiednia ADSR
- Zmiana charakterystyki brzmienia za pomocą filtra dolnoprzepustowego (VCF)
- ⓘprzefiltrowany sygnał
- Efekt końcowy
- ⓘpo zmianie częstotliwości odcięcia filtra (Cutoff)
- ⓘz użytym arpeggiatorem