Symulatory lotu bojowego – symulacyjne gry wideo używane do symulowania samolotów wojskowych i działań wykonywanych z ich pomocą. Są one różne od dedykowanych symulatorów lotu używanych w treningach profesjonalnych pilotów, które zwykle zawierają realistyczne odwzorowanie fizyki prawdziwego kokpitu samolotu, zwykle na ruchomej platformie.

Liczba symulatorów lotu bojowego jest większa niż liczba symulatorów lotnictwa cywilnego z powodu różnorodności dostępnych tematów i popytu rynkowego.

Historia

Od początków gier wideo, Sega produkowała gry arcade, które przypominały gry wideo, jednakże w rzeczywistości były one elektromechanicznymi grami używającymi techniki tylnej projekcji obrazu w sposób podobny do zoetropu, aby produkować animacje na ekranie^[1]. jedną z takich elektromechanicznych gier było Jet Rocket, symulator lotu posiadający sterowanie kokpitem umożliwiające poruszanie samolotu gracza po horyzoncie wyświetlanym na ekranie i wystrzeliwanie pocisków na cele eksplodujące po trafieniu^[2]. W 1975 roku firma Taito wypuściło symulacyjną grę wideo pod tytułem Interceptor, który był wczesnym pierwszoosobowym bojowym symulatorem lotu. Polegał na pilotowaniu myśliwca odrzutowego używając ośmiokierunkowego joysticka, do celowania i strzelania w samoloty przeciwnika, które poruszały się w formacjach po dwa w grafice 2.5D^[3]. Gra Red Baron, firmy Atari Inc. używało grafikę QuadraScan i efektów dźwiękowych aby symulować walkę powietrzną w pierwszej osobie^[4].

Najwcześniejsza wersja Microsoft Flight Simulator (1982) miała prymitywna grafikę, prosty model lotu i możliwość walki samolotowej, w maszynie z pierwszej wojny światowej – Sopwith Camelem. Ta zawartość została usunięta w wersji 4.0, jednakże sam samolot został, jako jeden ze standardowych samolotów. Krótko po wydaniu Microsoft Flight Simulator na komputery 8-bitowe, Microsoft wydało grę Jet w 1985 roku. Ten symulator wykorzystywał prostą grafikę szkieletową i małe pole walki pozwalające na walkę w F-18 i F-16 z MiG-ami. Odświeżanie obrazu na poziomie pięciu lub sześciu klatek na sekundę sprawiało, że gra była ledwo grywalna. Na Atari 2600 także wydawano tytuły próbujące symulować walkę powietrzną. Dwoma najbardziej udanymi tytułami są Mattel’s Air Raiders (1982) i Milton Bradley’s Spitfire Attack (1983). Jednakże sterowanie było bardzo ograniczone, ponieważ kontroler konsoli Atari składał się jedynie z joysticka i pojedynczego przycisku.

We wczesnych latach 2000 wielu rywalizujących ze sobą wydawców ulepszyło rozgrywkę, między innymi NovaLogic wypuszczając serię gier Comanche symulując walkę śmigłowcami, a także Jane’s WWII Fighters od Jane’s Combat Simulations, które ulepszyło między innymi wizualny model zniszczeń. Na konsole, Firma Namco wypuściło Air Combat, które później przerodziło się w serię gier o tym samym tytule.

Typy

Symulatory lotu bojowego zwykle są klasyfikowane ze względu na: przedział czasowy, typ maszyny i poziom odwzorowania.

Większość dzisiejszych symulatorów wspiera tryb jednego gracza oraz wieloosobowy.

Istnieją symulatory dla większości współczesnych okresów i wojen, w tym:

• I wojna światowa
• II wojna światowa
• Wojna koreańska
• Wojna wietnamska
• Nowoczesne samoloty i śmigłowce

Przypisy