Symmachia (stgr. συμμαχία – pomoc, przymierze dla wspólnej walki)[1] – w starożytnej Grecji sojusz, związek obronny lub zaczepno-obronny państw (polis)[2], tworzony w obliczu wspólnych wyzwań lub przeciwnika.

Zawierający przymierze sojusznicy zobowiązywali się do uznawania tych samych wrogów i przyjaciół. Porozumienie dotyczyło też wspólnych uzgodnień w trakcie prowadzenia wojny lub podczas zawierania pokoju[3]. W symmachii istotną rolę często odgrywała hegemonia jednego z państw sojuszniczych[4], któremu jako najsilniejszemu przekazywano przywództwo. Dla koordynacji działań zwykle powoływano synedrion (radę naczelną)[5].

Wczesną symmachią był np. Związek Panhelleński zawarty w 481 r. p.n.e. dla odparcia najazdu perskiego. W historii starożytnej do najbardziej znanych należały[3]:

Inną postacią takiego sojuszu była epimachia zawierana przez państwa greckie wyłącznie w celach obronnych[6].

Przypisy

  1. ↑ Dosł. „wspólna walka” od σύμ, sym – współ, μάχια, machia – walka (Słownik wyrazów obcych W. Kopalińskiego: symmachia)
  2. ↑ Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: PWN, 1991, s. 820.
  3. 1 2 Guy Rachet: Słownik cywilizacji greckiej. Katowice: Książnica, 2006, s. 368.
  4. ↑ Lexikon der Antike (red. Johannes Irmscher). Lepizig: Bibliographisches Institut, 1971, s. 534.
  5. ↑ Encyclopedia of Ancient Greece (red. Nigel Wilson). London: Routledge, 2006, s. 471.
  6. ↑ Aristide i Maria Calderini: Dizionario di antichitá grece e romane. Milano: Ceschina, 1960, s. 304.

Zobacz też

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.