Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
prawnik, działacz społeczny, piłkarz |
Stanowisko |
prezes Koła Prawników |
Odznaczenia | |
Sylwester Stanisław Bartkiewicz (ur. 1 stycznia 1890 w Nadwórnej, zm. 24 sierpnia 1961 w Londynie) – polski prawnik, urzędnik ministerialny II Rzeczypospolitej, działacz emigracyjny, piłkarz.
Życiorys
Urodził się 1 stycznia 1890 w Nadwórnej, w rodzinie Antoniego[1][2][3][4].
W 1909 zdał egzamin dojrzałości w C. K. II Gimnazjum w Stanisławowie (w jego klasie był m.in. Antoni nŻurakowski)[5]. Był współtwórcą i wieloletnim (1908–1911; 1914) zawodnikiem klubu sportowego Rewera Stanisławów[6]. W drugiej dekadzie XX wieku był piłkarzem Pogoni Lwów[3][7][8][9]. Ukończył studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[3][4]. Działał na polu niepodległościowym[3].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień podporucznika piechoty ze starszeństwem z dniem [10][11]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 11 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach[12][13]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice[2]. W okresie II Rzeczypospolitej był zaangażowany w pracę na rzecz kolejnictwa[3]. Pracował jako radca prawny w Ministerstwie Kolei[4] i w Ministerstwie Komunikacji[14].
Podczas II wojny światowej został deportowany przez sowietów wraz z rodziną na obszar Syberii[3]. Po odzyskaniu wolności ewakuował się do Persji[3]. W Teheranie w 1942 został pierwszym prezesem Koła Prawników i był współzałożycielem Koła Lwowian[3][4]. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[4].
Zmarł 24 sierpnia 1961 w Londynie[3][4]. Był żonaty z Marią, z którą miał córkę Marię (po mężu Zaścińska)[14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych po raz pierwszy za służbę w POW w b. zaborze austriackim i b. okupacji austriackiej[15]
2 kwietnia 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[1].
Przypisy
- 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-14]..
- 1 2 Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 261, 932.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Tu podano, że urodził się w Stanisławowie. Z żałobnej karty. Ś. p. Sylwester Stanisław Bartkiewicz. „Biuletyn”. Nr 1 (2), s. 60, Marzec 1962. Koło Lwowian w Londynie.
- 1 2 3 4 5 6 Marian Kałuski: Znani Polacy pochodzący ze Stanisławowa. kworum.com.pl. [dostęp 2018-09-26].
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie za rok szkolny 1908/09. Stanisławów: 1909, s. 70.
- ↑ Oleh Oleksyshyn , З когорти футбольних першопрохідців Станиславова – Сильвестр Барткевич (част. І) [online], 4 lipca 2019 (ukr.).
- ↑ 1913-05-01 Pogoń Lwów - Cracovia 3:1. wikipasy.pl. [dostęp 2018-09-26].
- ↑ 1913.06.01 Lwów - Kraków 0:7. wikipasy.pl. [dostęp 2018-09-26].
- ↑ 1913.06.22 Pogoń Lwów – Wisła Kraków 0:2. wikipasy.pl. [dostęp 2018-09-26].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 551.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 489.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 148.
- 1 2 Maria Zaścińska. audiohistoria.pl. [dostęp 2018-09-26].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922, s. 734.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.