Suszenie – zespół operacji technologicznych, mających na celu zredukowanie zawartości rozpuszczalnika (np. wody) w produkcie.
Suszenie ciał stałych wykonuje się poprzez odparowanie rozpuszczalnika – dostarczenie ciepła i przepływ gazu nad substancją suszoną lub obniżenie ciśnienia (suszenie próżniowe). Jeśli usuwany rozpuszczalnik znajduje się w fazie stałej i sublimuje, proces suszenia określa się jako liofilizacja[1]. Obniżenie prężności pary wodnej nad ciałem suszonym uzyskuje się także przez umieszczenie go w naczyniu (eksykatorze) razem ze środkiem o właściwościach higroskopijnych, tj. pochłaniającym wilgoć (np. bezwodny CaCl2 lub P2O5)[2].
Suszenie cieczy i gazów oznacza usunięcie z nich wody[1][2]. Do suszenia cieczy stosuje się dodatek suszący, np. sit molekularnych lub destylację[2]. Gazy suszy się poprzez[1]:
- absorpcję pary wodnej przez np. H2SO4, gliceryna, roztwory soli, zasad i kwasów
- adsorpcję pary wodnej przez stałe środki suszące, np. aktywną krzemionkę
- obniżenie temperatury – wykraplanie lub wymrażanie.
Suszenie na skalę laboratoryjną prowadzić można w suszarkach laboratoryjnych, a na skalę przemysłową w suszarkach próżniowych, komorowych, tunelowych, bębnowych rozpryskowych, wieżowych, szybowych i in.[1], a także w suszarniach[3]. Duże znaczenie w przemyśle spożywczym ma suszenie żywności, w przemyśle leśnym – suszenie drewna[4]. Usunięcie wody (pary wodnej) uniemożliwia rozwój drobnoustrojów, jak również ogranicza przebieg przemian enzymatycznych i nieenzymatycznych.
Przypisy
- 1 2 3 4 Encyklopedia techniki CHEMIA. Warszawa: WNT, 1965, s. 681-682.
- 1 2 3 Artur I. Vogel: Preparatyka organiczna. Wyd. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1964, s. 136-144. (pol.).
- ↑ Witold Doroszewski: Suszarnia. Słownik języka polskiego, 1958–1969. [dostęp 2012-12-07].
- ↑ Dieter Giefing, Witold Pazdrowski: „sezonowanie drewna” w Encyklopedii Leśnej Lasów Państwowych. encyklopedialesna.pl. [dostęp 2022-11-16].