SuperDraco
Ilustracja
Kraj pochodzenia

 Stany Zjednoczone

Projektant

SpaceX

Wykorzystanie

Crew Dragon

Materiały napędowe

N2O4 / CH6N2

Osiągi
Siła ciągu na poziomie morza

71 kN

Impuls właściwy na poz. morza

235 sekund

Maks. czas działania

25 sekund

Parametry
Ciśnienie w komorze

69 barów

Wymiary

SuperDraco – silnik rakietowy zaprojektowany i zbudowany przez amerykańską firmę SpaceX. Układ ośmiu silników SuperDraco jest wykorzystywany jako rakietowy system ratunkowy dla załogowej wersji statku kosmicznego Dragon 2[1][2]. Silniki rakietowe SuperDraco są wykorzystywane podczas załogowych lotów kosmicznych na niską orbitę okołoziemską, a także miały służyć do lądowania na Marsie anulowanego statku kosmicznego Red Dragon[3][4].

Projekt

SuperDraco jest on ponad dwukrotnie mocniejszy od silnika Kestrel, który został użyty w drugim stopniu rakiety nośnej Falcon 1. Silniki SuperDraco wykorzystują mieszaninę paliwa składającą się z monometylohydrazyny i tetratlenku diazotu[5].

Oprócz wykorzystania silników SuperDraco w rakietowym systemie ratunkowym statku kosmicznego Dragon 2, Centrum Badawcze imienia Josepha Amesa badało wykonalność lądowania statku kosmicznego Red Dragon na powierzchni Marsa do 2017 roku[6]. Wstępna analiza przeprowadzona w 2011 roku wykazała, że końcowe opóźnienie będzie mieściło się w planowanym zakresie[6][7].

Historia

Program rozwoju silników SuperDraco obejmował program testowy, który trwał kilka lat. Do grudnia 2012 roku SuperDraco w ramach testów zostały uruchomione łącznie 58 razy. W pierwotnych założeniach wyniki testów miały przekroczyć pierwotne wymagania dla silnika[8].

W 2013 roku opracowano drugą wersję silnika, która została wyprodukowana przy użyciu druku 3D[9]. W kwietniu 2015 roku SpaceX wraz z NASA wspólnie ogłosili terminy na przetestowanie pokładowych silników SuperDraco znajdujących się na statku kosmicznym Dragon 2[10]. Test ten ostatecznie odbył się 6 maja 2015 roku i zakończył się sukcesem[10].

Zobacz też

Bibliografia

  1. ↑ SPACEX POLSKA - DRAGON 2 [online], www.spacexpolska.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  2. ↑ Dan Leone, SpaceX's SuperDraco Thruster for Manned Dragon Spacecraft Passes Big Test (Video) [online], Space.com, 29 maja 2014 [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  3. ↑ Eric Berger, From zero to 100mph in 1.2 seconds, the SuperDraco thruster delivers [online], Ars Technica, 30 kwietnia 2016 [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  4. ↑ Super Draco [online], www.astronautix.com [dostęp 2024-04-24].
  5. ↑ SpaceX Demonstrates Astronaut Escape System for Crew Dragon Spacecraft - NASA [online] [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  6. 1 2 Red Dragon, [w:] Feasibility of a Dragon-derived Mars lander for scientific and human-precursor investigations, 8m.net, 2011 [dostęp 2012-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-16] (ang.).
  7. ↑ NASA ADVISORY COUNCIL (NAC) - Science Committee Report. Ames Research Center, NASA, 1 November 2011. [dostęp 2012-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-20)].
  8. ↑ Joshua Buck, Rachel Kraft, Trent Perrotto, Commercial Crew Progress Continues [online], NASA [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-19] (ang.).
  9. ↑ Satnews Publishers: Daily Satellite News [online], www.satnews.com [dostęp 2024-04-24].
  10. 1 2 Jeff Foust, SpaceX Successfully Tests Dragon Abort System [online], SpaceNews, 6 maja 2015 [dostęp 2024-04-24] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.