Sufczyn
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

brzeski

Gmina

Dębno

Liczba ludności (2021)

2011

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

32-852[1]

Tablice rejestracyjne

KBR

SIMC

0819444

Położenie na mapie gminy Dębno
Mapa konturowa gminy Dębno, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Sufczyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sufczyn”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sufczyn”
Położenie na mapie powiatu brzeskiego
Mapa konturowa powiatu brzeskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sufczyn”
Ziemia49°57′43″N 20°44′57″E/49,961944 20,749167[2]

Sufczyn – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Dębno[3].

Przez Sufczyn przebiega DK 94 na odcinku Brzesko – Tarnów[3].

W roku 2021 we wsi mieszkało 2011 osób z czego 50% mieszkańców stanowiły kobiety, a 50% mężczyźni[3].

Wieś położona jest na pograniczu dwóch krain geograficznych. Południowa część miejscowości z przysiółkami: Górny, Rajsko, Granice i Zagórze znajduje się na północnym krańcu Karpat, a dokładniej Pogórza Wiśnickiego. Północna część Sufczyna z przysiółkiem Dolny i okolicami trasy krajowej nr 94 należą już do Kotliny Sandomierskiej. Przez wieś przepływa rzeka Kisielina.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnowskim. Integralne części miejscowości: Granice pod Bukową, Granice Sufczyńskie, Rajsko, Sufczyn Dolny, Zagórze[4].

Nazwa

Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Suchczyn wymienia w latach (1470–1480) Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[5].

Historia

Sufczyn powstał w 1317 lub 1357[6] na podstawie przywileju Władysława Łokietka. Zezwolił on Mściwojowi z rodu Pobogów dziedzicowi Dębna za poczynione przezeń na rzecz tego księcia, a późniejszego króla zasługi i służby osadzić wieś na prawie średzkim wraz z immunitetem. Do XVIII w. Sufczyn był nazywany Suchczynem[7].

Wieś w 1470 roku wymienił Jan Długosz w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis, gdzie jako właściciela wsi zanotował kasztelana i starostę krakowskiego Jakuba Dębińskiego. W 1581 znajdowało się w niej 15 łanów kmiecych, 3 zagrodników z rolą, 2 piekarzy, 1 dudę i 4 rzemieślników[7]. Właścicielem wsi był w tym czasie Jan Rupniewski[7].

Pod koniec XIX wieku wieś wymienia Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i notuje w Sufczynie dwa obszary: dworski i wiejski. W obszarze dworskim leżało 12 domów i liczył on 86 mieszkańców. Miał 544 mórg roli, 37 morg łąk, 4 morgi ogrodu, 26 morg pastwisk, 158 morg lasu, 4 morgi moczarów i 9 morg nieużytków. Znajdował się w nim zakład gorzelniczy, 2 karczmy oraz młyn. Majątek ten należał do Wyhowskich. Obszar mniejszy, wiejski liczył 651 morg roli, 81 morg łąk, 85 morg pastwisk i 25 morg lasu. Znajdowało się tam 154 domy, a wieś liczyła w sumie 907 mieszkańców w tym 41 wyznania mojżeszowego[7].

Sufczyn do 1934 pełnił funkcję gminy. Ostatnim wójtem był Piotr Witek, a przed nim urząd ten sprawował przez wiele lat Adam Michałek. Po utworzeniu gmin zbiorowych w 1934 Sufczyn przyłączono do gminy Dębno.
Dzielnice wsi w czasach emigracji: Dół, Góra, Granice, Zagórze i Rajsko.

Podział na dzielnice przed emigracją
Podział na dzielnice przed emigracją

Zabytki

W Sufczynie znajduje się figura św. Jana Nepomucena. Ustawiona została na kamiennym, ogzymsowanym postumencie, na którego czołowej ścianie widnieją dwa płaskorzeźbione kartusze z herbami Nowina i Trąby oraz wykonana współcześnie z figurą antyczną majuskułą łacińska inskrypcja informująca, iż figurę ową ufundowali Józef Janota z żoną Teofilą, a stało się to 6 października 1751 roku.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1234 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133342
  3. 1 2 3 Wieś Sufczyn w liczbach [online], Polska w liczbach, 2021 [dostęp 2023-08-23] (pol.).
  4. ↑ GUS. Rejestr TERYT.
  5. ↑ Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom II, Kraków 1864, s. 271.
  6. ↑ Albert Kryszczuk: Sufczyn. s. 1.
  7. 1 2 3 4 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. XI, hasło „Sufczyn”. nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1890. s. 556. [dostęp 2018-05-02].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.