Studnia za Igłą
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Gaudynowskie Skały, Brodła

Właściciel

komunalny

Długość

8 m

Deniwelacja

5

Wysokość otworów

270 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku północnemu wschodowi

Kod

J.GT-05.20

Położenie na mapie gminy Alwernia
Mapa konturowa gminy Alwernia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Studnia za Igłą”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Studnia za Igłą”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Studnia za Igłą”
Położenie na mapie powiatu chrzanowskiego
Mapa konturowa powiatu chrzanowskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Studnia za Igłą”
Ziemia50°03′07″N 19°34′41″E/50,051944 19,578056
Strona internetowa

Studnia za Igłą – schronisko na lewym brzegu potoku Brodła na Garbie Tenczyńskim będącym częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Należy do wsi Brodła w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Alwernia[2].

Opis obiektu

Obiekt znajduje się w skale położonej zaraz za górną częścią skały Gaudynowska Baszta (czasami nazywanej Igłą). Otwór studni znajduje się na poziomie gruntu i porośnięty jest paprociami i innymi roślinami. Dojście do tego otworu jest łatwe. Opada z niego pionowa studnia, która powstała na pionowej rozpadlinie. Strop utworzyły zaklinowane bloki skalne. Od rozpadliny prowadzi ciasne wyjście na strome zbocze skały o ekspozycji północno-wschodniej. Jest jeszcze jeden niewielki otwór w stropie. Ponadto ze środkowej części rozpadliny prowadzi krótki korytarzyk przechodzący w niedostępną dla człowieka szczelinę wiodąca w głąb skały[1].

Obiekt powstał w wapieniach z okresu jury późnej wskutek pęknięcia i rozsunięcia się skał. Część z nich zawaliła się i zaklinowała tworząc strop. Jest w całości oświetlony rozproszonym światłem słonecznym i poddany wpływom zewnętrznego środowiska. Jedyne formy naciekowe (grzybki) występują na ścianach niewielkiego korytarzyka. Dno pokryte próchnicą i grubą warstwą liści. Na ścianach rosną porosty i mchy, ze zwierząt obserwowano motyle, komary i pająki[1].

Historia poznania i dokumentacji

Obiekt nie był opisywany. Po raz pierwszy jego dokumentację opracował M. Pruc w 1999 roku. On też sporządził plan[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Marcin Pruc, Mariusz Szelerewicz, Studnia za Igłą, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-09-23].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-09-09].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.