Strzemię – element zbrojenia pomocniczego w żelbecie. Stosowany jest głównie w zbrojeniu elementów prętowych (belek, słupów, łuków), rzadziej w elementach powłokowych i konstrukcjach masywnych (bryłowych)[1][2].
Zbrojenie pomocnicze układane jest zazwyczaj prostopadle do prętów zbrojenia głównego i ma za zadanie utrzymywanie tych prętów we właściwym miejscu formy. Dzięki zbrojeniu pomocniczemu można montować szkielet zbrojenia poza deskowaniem, a dopiero następnie ułożyć w jego właściwym miejscu. Strzemiona spełniają nie tylko rolę konstrukcyjno-stabilizacyjną w stosunku do szkieletu zbrojenia przed zalaniem go betonem, ale w powstałych już konstrukcjach przenoszą siły ścinające w gotowych belkach i rozpierające w słupach[3].
Strzemiona mają najczęściej kształt prostokątny, otaczający główne pręty zbrojenia elementu. W słupach okrągłych strzemiona mogą mieć kształt okręgów.
W słupach zbrojenie poprzeczne (strzemiona, siatki i spirale) musi skutecznie stabilizować każdy pręt zbrojenia głównego w dwóch prostopadłych kierunkach. Dla słupów, w których najdłuższy bok przekroju poprzecznego jest nie większy niż 400 mm, stosuje się pojedyncze strzemiona, dla większych przekrojów – strzemiona wielokrotne[4].
Przypisy
- ↑ Grzegorz Pośpiech, Montaż i układanie zbrojenia w deskowaniach i w formach, Radom: Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, 2006.
- ↑ Tadeusz Urban, Michał Gołdyn, Łukasz Krawczyk, Wpływ rodzaju zbrojenia poprzecznego o niepełnym zakotwieniu na nośność płyty żelbetowej przy przebiciu, „Budow nictwo i Architektura” (12(1) (2013) 195-202).
- ↑ W. Danilecki, Zbrojenie, deskowanie i formy do betonu, Warszawa, Arkady, 1968
- ↑ Chodor Projekt. Encyklopedia. Słupy żelbetowe [online].