Strugienice
wieś
Ilustracja
Młyn Strugiennicki
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

łowicki

Gmina

Zduny

Liczba ludności (2011)

331[1]

Strefa numeracyjna

46

Kod pocztowy

99-440[2]

Tablice rejestracyjne

ELC

SIMC

0740040

Położenie na mapie gminy Zduny
Mapa konturowa gminy Zduny, na dole znajduje się punkt z opisem „Strugienice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Strugienice”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Strugienice”
Położenie na mapie powiatu łowickiego
Mapa konturowa powiatu łowickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Strugienice”
Ziemia52°07′44″N 19°47′39″E/52,128889 19,794167[3]

Strugienice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.

Podział administracyjny

Integralne części wsi Strugienice[4][5][6]
SIMCNazwaRodzaj
0740056Bielawyczęść wsi
0740079Koniecczęść wsi
0740085Młyn Strugienickiczęść wsi
0740091Środekczęść wsi
0740100Winkielczęść wsi

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Historia

Główna ulica wsi

Wieś istnieje co najmniej od XIV wieku kiedy to w 1369 została wspomniana w łacińskim dokumencie sygnowanym przez Jarosława Skotnickiego, który założywszy nowe wójtostwo, zobowiązał wójta oraz jego następców do oddawania dziesięciny plebanowi zduńskiemu[7].

Na początku XVI wieku mieszkańcy nie płacili już dziesięciny, a tylko meszne plebanowi w Zdunach. W 1576 miejscowość była wsią należącą do kleru i stanowiła część arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie orłowskim województwa łęczyckiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów[8]. Była wsią klucza zduńskiego arcybiskupów gnieźnieńskich[9]. Miała wówczas 24 łany powierzchni, 2 zagrodników i 2 karczmy[7].

Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim. Jako wieś leżącą w gminie Bąków parafii Zduny opisał ją XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1827 roku we wsi znajdowało się 51 domów z 353 mieszkańcami. W 1882 wraz z innymi wsiami księstwa łowickiego nadana została księciu Konstantemu. W 1890 było 68 domów, w których mieszkało 564 mieszkańców. Miejscowość liczyła w sumie 1685 morg obszaru w tym: 878 morg pastwisk oraz 80 nieużytków. Ludność trudniła się głównie rolnictwem i pasterstwem. W miejscowości znajdował się wówczas młyn napędzany kołem wodnym oraz szkoła początkowa[7].

16 września 1939 żołnierze Wehrmachtu zamordowali 10 mieszkańców[10].

We wsi istniała szkoła podstawowa, którą zamknięto w 2005 roku ze względu na małą liczbę uczniów. W Strugienicach funkcjonuje zawiązana w 1910 roku Ochotnicza Straż Pożarna. W centralnej części wsi znajduje się Dom Ludowy, pełniący także rolę Domu Weselnego.

Miejscowość leży nad rzeką Bzurą. Obok mostu nad Bzurą stoi zabytkowy młyn.

Przypisy

  1. ↑ Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-02].
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1211 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132086
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  5. ↑ GUS. Rejestr TERYT.
  6. ↑ KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany, [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
  7. 1 2 3 Strugienice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 418.
  8. ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 67.
  9. ↑ Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 40.
  10. ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 376.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.