Stosunek enancjomeryczny (er z ang. enantiomeric ratio^[1]) – wielkość charakteryzująca mieszaninę dwóch enancjomerów, równa stosunkowi ilości jednego enancjomeru do ilości drugiego enancjomeru^[2]. Można go przedstawiać w różny sposób^[1] (podane przykłady odnoszą się do mieszaniny 98% enancjomeru R i 2% enancjomeru S):

• jako liczba ${\displaystyle q={\frac {R}{S}}}$ lub ${\displaystyle q={\frac {S}{R}},}$ np. ${\displaystyle q=49}$
• jako ułamek molowy jednego stereoizomeru: ${\displaystyle {\frac {R}{R+S}}}$ lub ${\displaystyle {\frac {S}{R+S}},}$ np. ${\displaystyle x_{R}=0{,}98}$
• jako stosunek zawartości procentowych enancjomerów w ich mieszaninie, zapisanych jak np. ${\displaystyle er=98{:}2.}$

W przypadku opisywania diastereoizomerów stosuje się analogiczny termin „stosunek diastereoizomeryczny”^[3] (dr z ang. diastereomeric ratio).

Zobacz też

• nadmiar enancjomeryczny (ee)

Przypisy