Nacięcie skóry podczas sternotomii
Nacięcie skóry podczas sternotomii.

Sternotomia (ang. (median) sternotomy, z łac. sternum „mostek”) – chirurgiczne przecięcie mostka (zwykle wykonywane w linii pośrodkowej – sternotomia pośrodkowa) celem uzyskania dostępu do narządów klatki piersiowej[1]. Poprzeczna sternotomia wykonywana jest obecnie rzadko, najczęściej jako poszerzenie torakotomii przednio- bocznej[2].

Wskazania

Częściowa lub całkowita sternotomia jest stosowana w chirurgii jako dojście do organów śródpiersia. Jako przykład mogą służyć operacje kardiochirurgiczne: pomostowanie tętnic wieńcowych, wymiana zastawek serca, transplantacja serca. Częściową sternotomię wykonuje się np. przy usuwaniu gruczołu tarczycy (tyreoidektomia) położonego zamostkwo. Podczas częściowej sternotomii np. do tyreoidektomii przecina się w linii pośrodkowej tylko górną część mostka do wysokości 2–3 międzyżebrza i następnie cięcie kieruje się do boku do odpowiedniej przestrzeni międzyżebrowej[2].

Technika

Po nacięciu skalpelem skóry nad mostkiem przecina się tkankę podskórną i okostną przedniej ściany mostka nożem elektrycznym z jednoczesną elektrokoagulacją naczyń krwionośnych. Następnie palcem powyżej górnej krawędzi mostka (jugulum) i poniżej dolnego brzegu mostka (wyrostek mieczykowaty) odpreparowywuje się tkanki miękkie od tylnej ściany mostka. Do przecięcia mostka używa się piły oscylacyjnej, najczęściej specjalnego typu z pionowym ostrzem. Jeżeli piła oscylacyjna jest niedostępna, to do przecięcia mostka można użyć piłki Gigliego[2].

Po założeniu drenu do przedniego śródpiersia zamyka się mostek szwami metalowymi z drutu ze stali nierdzewnej celem stabilizacji mostka[3].

Zalecenia po sternotomii

Pierwszego dnia po operacji siadanie na brzegu łóżka z pomocą personelu. Od początku zalecane ćwiczenia oddechowe, najlepiej z przyrządami wspomagającymi, np. Triflo. W następnych dniach dalsza mobilizacja z oszczędzaniem górnej połowy ciała. Po 3–4 miesiącach pacjenci wracają najczęściej do formy sprzed operacji[4].

Powikłania

Przypisy

  1. ↑ Donald Venes (red.), Taber’s Cyclopedic Medical Dictionary, wyd. 23, Philadelphia: F.A. Davis Company, 2017, s. 2234, ISBN 978-0-8036-5940-7, OCLC 973541122.
  2. 1 2 3 W. Klinner, H. Oelert H.G. Borst, Herzchirurgie, Berlin, Heidelberg: Springer – Verlag, 1978, s. 23–24, ISBN 3-540-08267-0.
  3. ↑ Marie T. O’Toole (red.), Mosby’s Medical Dictionary, wyd. 9, St. Louis: Elsevier/Mosby, 2013, s. 1107, ISBN 978-0-323-08541-0, OCLC 788298656.
  4. ↑ Merkblatt für Patienten (Informacje dla pacjentów). www.uniklinikum-saarland.de. [dostęp 2021-05-31].

Bibliografia

  • K. Kremer et al.: Die chirurgischen Erkrankungen des Mediastinums in F. Baumgartl, K. Kremer u. H.W. Schreiber (Hrsg.): Spezielle Chirurgie für die Praxis, Bd. 1, S. 554 ff., Georg Thieme Verlag Stuttgart, 1973, ISBN 3-13-445301-0

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.