Stenodactylus
Fitzinger, 1826[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – S. sthenodactylus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Infrarząd

Gekkota

Rodzina

gekonowate

Rodzaj

Stenodactylus

Typ nomenklatoryczny

Stenodactylus elegans Fitzinger, 1826 (= Ascalabotes sthenodactylus Lichtenstein, 1823)

Synonimy
Gatunki

10 gatunków – zobacz opis w tekście

Stenodactylus – rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce (Egipt, Libia, Tunezja, Algieria, Maroko, Sahara Zachodnia, Mauretania, Senegal, Mali, Niger, Nigeria, Czad, Sudan, Erytrea, Dżibuti i Kenia) i południowej-zachodniej Azji (Turcja, Syria, Izrael, Jordania, Arabia Saudyjska, Jemen, Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Bahrajn, Katar, Kuwejt, Irak i Iran)[6][7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1826 roku austriacki przyrodnik Leopold Fitzinger w publikacji własnego autorstwa poświęconej nowej klasyfikacji gadów'[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) Stenodactylus sthenodactylus.

Etymologia

  • Stenodactylus: gr. στηνος stēnos ‘wąski, cienki, chudy’[8]; δακτυλος daktulos ‘palec’[9].
  • Tolarenta: etymologia nieznana, Gray nie wyjaśnił znaczenia nazwy rodzajowej[3]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Tolarenta wilkinsonii Gray, 1842 (= Ascalabotes sthenodactylus Lichtenstein, 1823).
  • Ceramodactylus: gr. κεραμος keramos ‘naczynie’[10]; δακτυλος daktulos ‘palec’[9]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Ceramodactylus doriae Blanford, 1872.
  • Garzoniella: Jean Garzoni (1929-2017), francuski herpetolog; łac. przyrostek zdrabniający -ella[5]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Garzoniella longipes Perret, 1976 (= Ascalabotes sthenodactylus Lichtenstein, 1823).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:

  • Stenodactylus affinis (Murray, 1884)
  • Stenodactylus doriae (Blanford, 1874)
  • Stenodactylus grandiceps Haas, 1952
  • Stenodactylus leptocosymbotes Leviton & Anderson, 1967
  • Stenodactylus mauritanicus Guichenot, 1850
  • Stenodactylus petrii Anderson, 1896 – cienkopalczyk egipski[11]
  • Stenodactylus slevini Haas, 1957
  • Stenodactylus stenurus Werner, 1899
  • Stenodactylus sthenodactylus (Lichtenstein, 1823)
  • Stenodactylus yemenensis Arnold, 1980

Uwagi

Przypisy

  1. 1 2 L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J. G. Heubner, 1826, s. 47. (niem.).
  2. ↑ J.E. Gray: Synopsis of the contents of the British Museum. Wyd. 42. London: G. Woodfall and Son, Angel Court, Skinner Street, 1840, s. 41. (ang.).
  3. 1 2 J.E. Gray: Description of some new species of Reptiles, chiefly from the British Museum collection. W: J.E. Gray: The zoological miscellany: to be continued occasionally. London: Treuttel, Wurtz and Co., G.B. Sowerby, W. Wood, 1831–1844, s. 58. (ang.).
  4. ↑ W.T. Blanford. Descriptions of new lizards from Persia and Baluchistàn. „The Annals and magazine of natural history”. Fourth series. 13 (78), s. 454, 1874. (ang.).
  5. 1 2 J.-L. Perret. Garzoniella: Un nouveau genre de Gekkonidae saharien. „Revue suisse de zoologie”. 83, s. 761, 1976. (fr.).
  6. 1 2 P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Stenodactylus. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
  7. ↑ R. Midtgaard: Stenodactylus. RepFocus. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
  8. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 247.
  9. 1 2 Jaeger 1959 ↓, s. 75.
  10. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 51.
  11. ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 382. ISBN 83-01-14344-4.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.