Stefan Tadeusz Borck Prek herbu Borek^{[uwaga 1]} (ur. 22 października 1831, zm. 28 kwietnia 1908 w Pantalowicach Górnych) – polski właściciel ziemski, działacz społeczny, gospodarczy i samorządowy.

Od lewej: Piotr Łastowiecki, hr. Roman Scipio, P. Gaillard, Władysław Bzowski, Karolina Przedrzymirska, Eustachy Wolski, Stefan Borck-Prek, Teofil Żurowski (Pantalowice przed 1904).

Życiorys

Stefan Tadeusz Prek urodził się 22 października 1831^[1][2]. Był synem Stanisława Romana Preka (1794-1869, oficer wojsk polskich, powstaniec listopadowy) i Karoliny Prek z domu Ruckiej^[2]. Poślubił Zofię z domu Cybulską^[2]. Miała syna Lucjana (ur. 1872)^[3].

Brał udział w powstaniu styczniowym w 1863^[1]. Od młodości zamieszkiwał w rodzinnych Pantalowicach, gdzie przez całe życie zajmował się gospodarstwem, które sukcesywnie rozwijał^[4]. Po matce^[5][6][7] został właścicielem dóbr tabularnych Pantalowice Dolne i Górne^[8], które w 1886 posiadał wraz z Władysławem Bzowskim^[9], a po okresie innych właścicieli około 1890^[10], ponownie władał Pantalowicami Dolnymi i Górnymi wraz z Władysławem Bzowskim około 1897^[11]. Według stanu z 1904 właścicielem Pantalowic Dolnych był Władysław Bzowskich, a Górnymi władał Stefan Prek^[12], a w 1905 dobrami władali Stefan i Zofia Prek^[13]. W ewidencjach z 1914 i z 1914 jako właściciele dóbr w Pantalowicach Dolnych i Górnych figurowali M. hr. Brunicka i Stefan Prek^[14][15]. Także po matce (aczkolwiek w późniejszych latach) Stefan Prek przejął dobra Zagórze, które posiadał w latach 80.^[16], zaś analogicznie po okresie władania przez innych właścicieli (ok. 1890)^[17], przejął je ponownie i posiadał w latach 90.^[18]. Ponadto objął dobra ziemskie w Rączynie, które w 1890 posiadał wraz z żoną Zofią^[19] w 1897 samodzielnie^[20], w 1904, 1905 ponownie z Zofią^[21][22].

W latach od około 1861 do około 1881 figurował jako czynny członek C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarsko-Rolniczego w Krakowie (analogicznie Tadeusz Prek)^[23]. Był też członkiem C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie, od około 1871 do około 1888 oddziału jarosławskiego^[24][1], a od około 1888 do około 1905 oddziału jarosławsko-łańcuckiego^[25] (w grudniu 1891 wybrany do Rady oddziału^[26]. Był działaczem wydziału okręgowego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Łańcut-Kolbuszowa; od około 1873 do około 1881 był członkiem wydziału^[27], od około 1881 do około 1906 zastępcą prezesa wydziału^[28].

Jako właściciel ziemski wybrany z grupy większych posiadłości od około 1870 do około 1877 był członkiem Rady c. k. powiatu łańcuckiego^[29], w tym około 1876/1877 był jednocześnie zastępcą członka wydziału^[30]. Następnie^[31], od około 1878 do około 1884 ponownie był członkiem Rady i zastępcą członka wydziału^[32], potem od około 1890 do około 1903 wyłącznie zasiadał w Radzie^[33], zaś od około 1904 do 1908 był po raz wtóry członkiem Rady i zastępcą członka wydziału^[34].

Od 1875 do około 1899 zasiadał w radzie nadzorczej Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie^[35][36]. Od około 1877 do około 1885 był zaprzysiężonym taksatorem dóbr przy C. K. Sądzie Obwodowym w Rzeszowie^[37]. Od około 1881 do około 1883 był członkiem C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Łańcucie^[38][39]. Został wylosowany do grona sędziów przysięgłych przy C. K. Sądzie Obwodowym w Rzeszowie na kadencję od 1 grudnia 1891^[40]. Od około 1895 przez wiele lat był kuratorem Szkoły Koronkarskiej w Kańczudze^[41] (figurował nadal po 1908)^[42].

Zmarł 28 kwietnia 1908 w Pantalowicach Górnych^[1][43][2].

Uwagi

Przypisy