Stefan Ludwik Mieczysław Kossuth (ur. 30 października 1849 w Grójcu, zm. 18 kwietnia 1919 w Warszawie) – inżynier technolog włókiennik, działacz społeczny.

Życiorys

Był synem inżyniera gubernialnego radomskiego i Karoliny z Gumowskich^[1]. W latach 1867–1871 studiował w Instytucie Technologicznym w Petersburgu^[2]. W latach 1871–1873 pracował w manufakturze płóciennej w Żyrardowie. W 1875 r. w Warszawie wznowił wydawanie pisma „Przegląd Techniczny”, do 1879 był redaktorem, a do 1881 wydawcą tego pisma.

W 1882 r. przybył do Łodzi, gdzie został zatrudniony na stanowisku naczelnego inżyniera w zakładach Karola Scheiblera. Był jednym z założycieli, a następnie wydawcą „Dziennika Łódzkiego” aż do jego zamknięcia w 1892 r. Jednak już w 1884 r. wyjechał do Warszawy, aby pracować w zakładach Stanisława Lilpopa.

Był jakby pierwowzorem Karola Borowieckiego z Reymontowskiej i Wajdowskiej Ziemi obiecanej. Reymont musiał Borowieckiego wymyślić, bo nie znał Stefana Kossutha. Kossuth osiągnął w Łodzi sukcesy niby rdzenny lodzermensz a nim nie był. „Lodzermensz” nie wydawałby w Łodzi polskiej gazety na przekór wszystkim i wszystkiemu. A Kossuth robił to. I organizował polskich inżynierów w Łodzi, która ich nie chciała^[3].

Następnie pracował znów w Żyrardowie, ale jako naczelny dyrektor zakładów Hiellego i Dittricha^[4]. Dla robotników przemysłu włókienniczego zreorganizował tam ich spółdzielnię spożywców. W 1891 r. został mianowany dyrektorem Zarządu Kolei Nadwiślańskich z siedzibą w Petersburgu. W 1894 r. założył w Żywcu fabrykę sukna, która szybko zbankrutowała. Powrócił do Łodzi w 1899 r. i pełnił funkcję sekretarza giełdowego.

Od 1906 do 1916 r. był dyrektorem warszawskiej Szkoły Mechaniczno-Technicznej, założonej z jego inicjatywy przez Wawelberga i Rotwanda jeszcze w 1895 r. Uczestniczył w 1915 r. w uruchamianiu Politechniki Warszawskiej.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Publikacje Stefana Kossutha w bibliotece Polona