major | |
Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 października 1954 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Stanowiska |
dowódca batalionu śremskiego, dowódca 69 Pułku Piechoty, dowódca Batalionu Wartowniczego Nr. 73 |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Stefan Stanisław Seweryn Chosłowski (ur. 9 maja 1889 w Czarnym Sadzie, zm. 17 października 1954 w Gnieźnie) – major Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i wojny obronnej 1939 r.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej Stanisława i Lucyny z Chrzanowskich. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Krotoszynie i studia rolnicze na uniwersytetach w Lipsku, Monachium i Berlinie. Jako poddany pruski został zmobilizowany do armii niemieckiej. Brał udział w I wojnie światowej, uczestnicząc w walkach na froncie zachodnim m.in. pod Verdun, gdzie na początku 1917 r. został ranny. W wojsku niemieckim awansowano go na stopień podporucznika.
Po demobilizacji wrócił do Wielkopolski i włączył się do powstania wielkopolskiego. Uczestniczył w opanowaniu Śremu oraz przejmowaniu niemieckich koszar i magazynów[1]. Od początku 1919 r. organizował powstańczy batalion w Śremie i został jego dowódcą. Na jego czele walczył m.in. pod Strzyżewem, Zbąszyniem i Rawiczem. W maju 1919 r. awansowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego[2].
W wojnie polsko-bolszewickiej brał udział m.in. jako dowódca 69 pułku piechoty. 15 lipca 1920 r. zweryfikowany w stopniu majora, a w 1922 r. przeniesiony do rezerwy.
W okresie międzywojennym działał m.in. w Związku Powstańców i Wojaków, a zawodowo był wicedyrektorem Towarzystwa Ubezpieczeń „Snop”.
We wrześniu 1939 r. walczył jako dowódca batalionu wartowniczego nr 73 w ramach 25 Dywizji Piechoty. Dostał się do niemieckiej niewoli i resztę wojny spędził w obozie jenieckim w Woldenbergu.
Od 28 kwietnia 1917 r. był mężem Ireny z Chrzanowskich, z którą miał córkę Zofię.
Po uwolnieniu zamieszkał z rodziną w Gnieźnie. Był szykanowany przez władze komunistyczne i miał trudności ze znalezieniem pracy.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4720[3] (1922)[4]
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[5]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie, po raz pierwszy w 1921)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 grudnia 1928)[7]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[8]
Upamiętnienie
27 grudnia 2019 roku podczas obchodów 101. rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego mostowi nad kanałem ulgi przy wjeździe do Śremu od strony Poznania nadano imię mjr. Stefana Chosłowskiego[9]
Przypisy
- ↑ Danuta Płygawko , Adam Podsiadły (red.), Słownik biograficzny Śremu, Śrem: Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy im. H. Święcickiego, 2008, s. 56-58, ISBN 978-83-916617-8-9, OCLC 297709006 [dostęp 2023-02-05] .
- ↑ Jarosław Wawrzyniak , Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Śrem: Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy im. Heliodora Święcickiego, 2011, ISBN 978-83-932164-1-3, OCLC 863854370 .
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 27.
- ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 101
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2028 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1546)
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 296, poz. 727 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu wielkopolskim”.
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 40. [dostęp 2021-07-05].
- ↑ UCHWAŁA NR 136/XII/2019 RADY MIEJSKIEJ W ŚREMIE [online], 19 grudnia 2019 [dostęp 2023-02-05] .
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Zdzisław Kościański, Bogumił Wojcieszak, Trzeba było pójść... Powiat Nowotomyski w Powstaniu Wielkopolskim 1918–1919. Historia i Pamięć, Nowy Tomyśl 2010, ISBN 978-83-915081-7-6.