Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
29 października 1898 |
Data i miejsce śmierci |
14 stycznia 1956 |
profesor nauk medycznych | |
Specjalność: kardiolog | |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Stanisław Juliusz Wszelaki (ur. 29 października 1898 w Warszawie, zm. 14 stycznia 1956 w Gdańsku) – lekarz kardiolog, major Wojska Polskiego, doktor medycyny, profesor Akademii Lekarskiej w Gdańsku
Życiorys
Syn Jana i Gabrieli, początkowo był uczniem gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, a następnie wyjechał do Moskwy, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum C.K.O. Królestwa Polskiego. Po jego ukończeniu w 1916 rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim, ale po wybuchu rewolucji październikowej wrócił do Warszawy i studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1923 uzyskał tytuł doktora wszech nauk medycznych. Rozpoczął pracę jako starszy ordynator oddziału wewnętrznego szpitala szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Wstąpił do organizacji „Zet” oraz został rzecznikiem dyscyplinarnym Warszawsko-Białostockiej Izby Lekarskiej. Należał do Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego i Towarzystwa Internistów Polskich, wykładał na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas powstania warszawskiego przebywał na terenie Warszawy, a po jego upadku był pracował w ambulatorium zorganizowanym na terenie Zakładów Mechanicznych „Ursus”.
W 1945 przeniósł się do Gdańska, gdzie był jednym z organizatorów Akademii Lekarskiej. Należał do założycieli Kliniki Chorób Zakaźnych, którą kierował do stycznia 1948. Równolegle stał na czele I Kliniki Chorób Wewnętrznych, udzielał się w Polskim Towarzystwie Kardiologicznym. Od 1948 skupił się na pracy naukowej.
Od 1935 był mężem Janiny Fitaszewskiej (1904–1980). Jego córką była dr Ewa Wszelaki-Lass (1936–2018), ginekolog[1], a wnukiem był Piotr Lass, specjalista w zakresie medycyny nuklearnej, profesor nauk medycznych, dziekan Wydziału Nauk o Zdrowiu Akademii Medycznej w Gdańsku i Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 2006–2016.
Zmarł nagle 14 stycznia 1956. Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, kwatera profesorów-1-16)[2].
Dorobek lekarski
Ogłosił 35 prac naukowych, podręczników medycznych dot. bakteriologii i chorób wewnętrznych.
- „Ostre choroby zakaźne” V tomów (wyd. 1952)
- „Zarys kliniki chorób zakaźnych” (wyd. 1957)
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 19 marca 1937[3], 25 lutego 1939[4])
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (18 lipca 1955)[6]
Przypisy
- ↑ Nekrolog Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego [dostęp 2018-12-18].
- ↑ Stanisław Wszelaki. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-27].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 125, poz. 1624 - Uchwała Rady Państwa z dnia 18 lipca 1955 r. nr 0/1208 - na wniosek Ministra Zdrowia.
Linki zewnętrzne
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 351. [dostęp 2021-03-13].
- Krzysztof J. Filipiak, Zbigniew Kalarus, Polskie Towarzystwo Kardiologiczne w 60-lecie swojego powstania — w hołdzie Ojcom Założycielom, Kardiologia Polska 2014. ojs.kardiologiapolska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]..
- „Szpitale polowe Rejonu „Helenów”” Szpitale polowe 1944.