| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: inżynieria chemiczna i procesowa, modelowanie procesów cieplno-przepływowych, wymiana ciepła, chłodnictwo, inżynieria i ochrona środowiska | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław Witczak (ur. 29 sierpnia 1953 r. w Krakowie) – polski profesor nauk technicznych, doktor habilitowany inżynier mechaniki chemicznej, budowy i eksploatacji maszyn, specjalizujący się w aparaturze procesowej, inżynierii chemicznej i procesowej, modelowaniu procesów cieplno-przepływowych, wymianie ciepła, chłodnictwie oraz inżynierii i ochronie środowiska; nauczyciel akademicki związany z Politechniką Opolską.
Życiorys
Urodził się w 1953 roku w Krakowie. Po ukończeniu szkoły średniej podjął studia na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły Inżynieryjnej w Opolu, które ukończył w 1978 dyplomami magistra inżyniera mechaniki o specjalności maszyny i urządzenia przemysłu chemicznego i spożywczego. Bezpośrednio po ukończeniu studiów rozpoczął prace na macierzystej uczelni w Zakład Techniki Cieplnej i Aparatury Chemicznej, a następnie Katedrze Techniki Cieplnej i Aparatury Przemysłowej. Niedługo potem rozpoczął studia doktoranckie na Politechnice Wrocławskiej, które ukończył w 1985 roku, uzyskując stopień naukowy doktora nauk technicznych[1][2]. W 1998 roku Rada Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach nadała mu stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy nt. Półempiryczny model procesów cieplno-przepływowych przy wrzeniu amoniaku w rurach[2], a w roku 2015 uzyskał tytuł profesora[3].
Na Politechnice Opolskiej pełnił szereg funkcji organizacyjnych. Od 1995 roku jest kierownikiem Katedry Inżynierii Procesowej. W latach 1999–2002 był prodziekanem do spraw naukowych Wydziału Mechanicznego, a następnie do 2005 roku prorektorem do spraw dydaktycznych i studenckich[1].
Jest członkiem Sekcji Termodynamiki Komitetu Termodynamiki i Spalania Polskiej Akademii nauk oraz Podsekcji Przepływów Wielofazowych Komitetu Mechaniki PAN w Gdańsku. Za swoją działalność dydaktyczno-naukową otrzymał liczne nagrody rektora WSI (Politechniki Opolskiej), Srebrny Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej[1].
Działalność naukowa
Głównym kierunkiem jego działalności naukowej są badania związane z modelowaniem i wykorzystaniem w inżynierii oraz aparaturze procesowej zjawisk występujących przy przepływie mieszanin wielofazowych. W roku 2002 jego opublikowany dorobek naukowy obejmował 125 pozycji, a w tym 2 monografie, 57 artykułów, 63 referaty i 3 skrypty[1]. Do roku 2017 wypromował 8 doktorów[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 Stanisław Witczak. „Wiadomości Uczelniane”. 7 (103), s. 10–11, kwiecień 2002. Politechnika Opolska. [zarchiwizowane z adresu 2006-12-02].
- 1 2 3 Stanisław Witczak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-06-24].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 298
Bibliografia
- Stanisław Witczak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-06-24].
- Stanisław Witczak. „Wiadomości Uczelniane”. 7 (103), s. 10–11, kwiecień 2002. Politechnika Opolska. [zarchiwizowane z adresu 2006-12-02].