.jpg.webp) | |
 major audytor | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 maja 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 maja 1942 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
.png.webp){kind=small}
Stanisław Kudelski[uwaga 1] (ur. 5 maja 1890 w Mończyncach, zm. 10 maja 1942 w Auschwitz-Birkenau) – major audytor Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
Urodził się 5 maja 1890 w Mończyncach (Monczycach), w powiecie starokonstantynowskim guberni wołyńskiej[1][2][3]. Był wujem późniejszego księdza Zdzisława Peszkowskiego, którego matka pochodziła z rodu Kudelskich herbu Ślepowron (rodzina Peszkowskich zamieszkiwała w Sanoku)[4][5].
W C. K. Armii został mianowany kadetem piechoty w rezerwie z dniem 1 stycznia 1913[6]. Był przydzielony do 45 pułku piechoty, jednostki z garnizonami w Przemyślu i w Sanoku[7]. Podczas I wojny światowej był zweryfikowany jako chorąży w rezerwie z dniem 1 stycznia 1913[8][9][10]. W tym charakterze był przydzielony nadal do 45 pułku piechoty do 1918[11][12][13].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów zawodowych piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[14][15]. Według stanu z lat 1923, 1924 był oficerem 45 pułku piechoty w Równem[16][17]. W latach 20. został przeniesiony do korpusu oficerów zawodowych sądowych, zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[18]. W 1928 był na liście z lokatą 2[18]. Służył wówczas w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr III[18]. Następnie został awansowany na stopień majora audytora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[19][20]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę WSO Nr III na stanowisku sędziego orzekającego[21][22]. W tym okresie zamieszkiwał nadal w Wilnie[23].
Po wybuchu II wojny światowej pełnił funkcje szefa szef służby sprawiedliwości Armii „Prusy” oraz Frontu Północnego.
W czasie okupacji niemieckiej został aresztowany i osadzony w więzieniu w Sanoku 3 lutego 1942[24]. Przebywał do 24 lutego 1942, po czym został skierowany do Tarnowa[24]. Później został osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau 25 marca 1942[2]. Otrzymał tam numer obozowy 27193[2]. Poniósł śmierć 10 maja 1942[2].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi[20]
- Medal Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[25][1][26][19]
- Medal Zwycięstwa – przed 1928[18]
4 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości rozpatrzył ponownie wniosek Stanisława Kudelskiego, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał[1].
Uwagi
- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Kudelski”.
Przypisy
- 1 2 3 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-04]..
- 1 2 3 4 Informacje o więźniach. Stanisław Kudelski. auschwitz.org. [dostęp 2020-12-05].
- ↑ Stanisław Kudelski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-05].
- ↑ Zdzisław Peszkowski: Z grodu nad krętym Sanem w szeroki świat. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2004, s. 16, 52. ISBN 83-919305-3-X.
- ↑ Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 23. ISBN 83-85015-66-3.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 372.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 469.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 240.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 281.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 395.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 355.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 466.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 598.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 411.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 355.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 257.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 237.
- 1 2 3 4 Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 695.
- 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309.
- 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 879.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 849.
- ↑ Zdzisław Peszkowski: Z grodu nad krętym Sanem w szeroki świat. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2004, s. 52. ISBN 83-919305-3-X.
- 1 2 Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1940-1942 (zespół 134, sygn. 100). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 279 (poz. 187).
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-04]..
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.