Stanisław Kamiński
„Daniel”
Ilustracja
Podczas powstania warszawskiego w 1944
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1896
Stary Sącz

Data i miejsce śmierci

23 maja 1969
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

1 pułk Strzelców Podhalańskich
75 pułk piechoty
64 pułk piechoty
pułk AK „Baszta”

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
Bitwa nad Bzurą
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi
Tablica pamiątkowa przy ul. Malczewskiego 15 w Warszawie

Stanisław Henryk Józef Kamiński[uwaga 1] ps. „Daniel” (ur. 26 maja 1896 w Starym Sączu, zm. 23 maja 1969[2] w Krakowie) – podpułkownik Armii Krajowej, dowódca pułku „Baszta” w powstaniu warszawskim.

Życiorys

Po I wojnie światowej służył w 1 pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Następnie pełnił służbę w 75 pułku piechoty w Chorzowie[3][4][5][6][7][8].

Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9][10]. W 1939 pełnił służbę w 64 pułku piechoty w Grudziądzu na stanowisku dowódcy III batalionu[11]. Na czele tego batalionu walczył w kampanii wrześniowej. Ciężko ranny w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej, skąd w październiku uciekł ze szpitala jenieckiego.

Wrócił do Nowego Sącza, gdzie prowadził działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski. Następnie objął w Warszawie dowództwo pułku „Baszta” – pułku dyspozycyjnego Komendy Głównej AK. Był także dowódcą Rejonu 6, Obwodu V Mokotów, okręgu warszawskiego AK. W powstaniu warszawskim na czele pułku „Baszta” walczył na Mokotowie. Od 4 do 18 sierpnia pełnił obowiązki dowódcy Obwodu Mokotów. Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej, skąd wrócił do kraju w 1945 roku.

Został pochowany na cmentarzu Wojskowym w Krakowie (kwatera 8 WOJ-9-4)[12].

Grób Stanisława Kamińskiego na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław III Kamiński”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imion z „Stanisław III” na „Stanisław Henryk Józef”[1].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
  2. ↑ Stanisław Kamiński. Powstańcze Biogramy. 1944.pl. [dostęp 2020-08-05]..
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 425.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 369.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89, 207.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51, 603.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 48.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 47.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 421.
  10. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 39.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 623.
  12. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-11-16].
  13. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 430.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
  15. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.