Stanisław Jetel
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

19 września 1882
Jasienica

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1903–1929

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

11 Pułk Piechoty
Oficerski Trybunał Orzekający

Stanowiska

dowódca pułku
członek trybunału

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Stanisław Wacław Jetel (ur. 19 września 1882 w Jasienicy, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 19 września 1882 w Jasienicy, pow. myślenickim w rodzinie Wiktora i Amalii z Kamieńskich[1]. W latach 1894–1899 uczęszczał do C.K. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach[2], później do Szkoły Kadetów Piechoty w Łobzowie k. Krakowa[1]. Od 1903 pełnił zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był węgierski pułk piechoty nr 67 w Wiedniu. W 1912 pełnił służbę w pułkowym oddziale karabinów maszynowych, a w następnym roku został komendantem tego oddziału. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1903), podporucznika (1 listopada 1905), porucznika (1 maja 1911) i kapitana (1 maja 1915)[3][4][5][6][7][8][9][10][11].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Został awansowany do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. 2 października 1921 został dowódcą 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach. W lipcu 1927 został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[12][13]. 12 marca 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[14]. Z dniem 30 czerwca 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[15]. W 1934 jako pułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[16].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. W 1940 został zamordowany w więzieniu NKWD w Kijowie przy ul. Karolenkiwskiej 17. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-9 oznaczony numerem 1020)[17]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 Ofiary Katynia: Stanisław Jetel Muzeum Niepodległości w Myślenicach [dostęp 2021-08-31]
  2. ↑ Michał Siwiec-Cielebon. Wolności siew. Absolwenci i uczniowie c. i k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach do 1918 r. jako kadra przyszłych sił zbrojnych odrodzonej Rzeczypospolitej. „Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny”. Nr 21, s. 126, 2018. Wadowickie Centrum Kultury im. Marcina Wadowity w Wadowicach. ISSN 1505-0181. [dostęp 2021-08-31].
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1904 ↓, s. 318, 534.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1905 ↓, s. 320, 542.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 333, 596.
  6. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 345, 600.
  7. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 356, 636.
  8. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 251, 512.
  9. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 81, 400.
  10. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 86, 532.
  11. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 126, 677.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 219.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 159.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 85.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 139.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 842.
  17. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 36. [dostęp 2014-10-27].
  18. 1 2 3 4 5 6 Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 677.

Bibliografia

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.