Stanisław Horwatt
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1895
Chabne

Data i miejsce śmierci

17 września 1939
Lublin

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

3 Pułk Ułanów Śląskich
8 Pułk Strzelców Konnych
Ochotniczy Batalion Obrony Lublina

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa
(kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Stanisław Horwatt (ur. 18 maja 1895 w Chabnem, zm. 17 września 1939 w Lublinie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 18 maja 1895 w rodzinnym majątku Chabne, w ówczesnym powiecie radomyskim guberni kijowskiej, w rodzinie Stanisława Mariana Konstantego[1].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 Pułku Ułanów. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w macierzystym pułku jako oficer zawodowy. W latach 1923–1924 był przydzielony z macierzystego pułku na stanowisko oficera ordynansowego generała Józefa Rybaka początkowo jako I zastępcy szefa Sztabu Generalnego[2], a następnie dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem[3]. Z dniem 2 listopada 1927, po złożeniu egzaminu wstępnego z „dobrym postępem” i odbyciu stażu liniowego, został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1927/29 z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii[4][5]. 2 kwietnia 1929 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 18. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. W sierpniu 1929, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony służbowo do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[7][8]. Z dniem 7 grudnia 1932 został przeniesiony do XVII Brygady Kawalerii w Hrubieszowie na stanowisko szefa sztabu[9]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do 8 Pułku Strzelców Konnych w Chełmnie[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 29. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11][12]. Od grudnia 1938 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisku szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[13][14].

W czasie kampanii wrześniowej przybył do Lublina razem z płk. dypl. Piotrem Bartakiem i 12 września objął dowództwo Ochotniczego Batalionu Obrony Lublina[15]. 16 września w Rurach Jezuickich został ciężko ranny w czasie walki z oddziałem wydzielonym niemieckiej 4 Dywizji Piechoty[16]. Zmarł następnego dnia w szpitalu PCK Bobolanum i został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Białej w Lublinie[17].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-21]..
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 7, 605, 687.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 61, 547, 609.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 312.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 333, 356.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 288.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153, 453.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 421.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 161.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 344.
  12. 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
  13. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 134, 138, 139, 319, 340.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 516.
  15. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 92, 95.
  16. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 96.
  17. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 96, 397.
  18. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 412.
  19. 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 10 czerwca 1922, s. 412.
  21. ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 333.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.