Stanisław Godziński (ur. 22 sierpnia 1939 w Pewli Wielkiej^[1]) – polski mongolista i tybetolog, ambasador RP w Mongolii (1991–1995), profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

W 1962 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracy magisterskiej Postopozycje we współczesnym języku mongolskim napisanej pod kierunkiem Stanisława Kałużyńskiego^[2].

Od 1962 był pracownikiem macierzystej uczelni, kolejno jako asystent (1962–1965), starszy asystent (1965–1971). W 1970 obronił pracę doktorską Sufiksy imienne we współczesnym języku mongolskim napisaną pod kierunkiem Stanisława Kałużyńskiego i od 1971 pracował na macierzystej uczelni jako adiunkt. W 1984 habilitował się na podstawie pracy Język średniomongolski: słowotwórstwo, odmiana wyrazów, składnia, w 1986 został mianowany docentem. W latach 1991–1995 był ambasadorem RP w Mongolii, w latach 1997-2004 kierownikiem Zakładu Turkologii i Ludów Azji Środkowej Uniwersytetu Warszawskiego (UW), w 1999 mianowany profesorem UW^[1][3].

Jest autorem wielu publikacji popularnonaukowych i specjalistycznych^[1][4].

Wybrane publikacje

Poniższa lista publikacji podana jest za Who is Who w Polsce^{[1][uwaga 1]}:

• „Sufiksy imienne we współczesnym języku mongolskim” (rozprawa doktorska), 1970
• „W kręgu lamajskich legend i mitów”, Warszawa 1981
• „Język średniomongolski. Morfologia, fleksja, składnia”, Wydawnictwa UW, 1985
• „Współczesny język mongolski”, Warszawa 1998;
• liczne przekłady, m.in.:
  • D. Snellgrove, H. Richardson, „Tybet. Zarys historii Tybetu”, Warszawa 1978
  • R. Barraux, „Dzieje dalajlamów. Czternaście odbić w Jeziorze Widzeń”, Warszawa 1998
  • M. Craig, „Kundün. Dusza Tybetu”, Warszawa 1999
  • Baabar, „Dzieje Mongolii”, Warszawa 2005

Tytuły i odznaczenia

• doktorat honoris causa Uniwersytetu w Ułan Bator^[1]
• medal Kubilaj-Chana przyznany przez Mongolską Akademię Nauk^[1]

Uwagi

Przypisy