Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1956 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, inżynier |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł na Sejm IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji (2001–2019, 2023) |
Partia |
Stanisław Żmijan (ur. 13 grudnia 1956 w Tarnogrodzie) – polski polityk, inżynier i samorządowiec, poseł na Sejm IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji.
Życiorys
W 1980 ukończył studia inżynierskie na Wydziale Budownictwa Politechniki Lubelskiej. Po ukończeniu studiów pracował jako stażysta i laborant w Rejonie Budowy Dróg w Lublinie. Od 1982 do 1983 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy w Inowrocławiu. Od 1983 kierował pracownią w Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w Lublinie. W latach 1984–1989 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Rejonu Dróg Publicznych we Włodawie, zaś w latach 1989–1991 był dyrektorem Rejonu Dróg Publicznych w Międzyrzecu Podlaskim. Od 1992 do 2000 był dyrektorem, a od 2000 prezesem zarządu Przedsiębiorstwa Drogowo-Mostowego w Międzyrzecu Podlaskim. W 1980 został członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji, a w 1994 członkiem Polskiego Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych. W 2002 zasiadł w Lubelskiej Okręgowej Izbie Inżynierów Budownictwa.
W latach 1990–1998 zasiadał w radzie miejskiej Międzyrzeca Podlaskiego, a następnie do 2001 w sejmiku lubelskim I kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność[1]. W 2001 został działaczem Platformy Obywatelskiej, od 2011 do 2013 pełnił funkcję przewodniczącego struktur tej partii w województwie lubelskim (ponadto dwukrotnie, w 2005 i 2011, był p.o. przewodniczącego).
W wyborach w 2001, 2005 i 2007 uzyskiwał mandat posła na Sejm w okręgu chełmskim z listy PO. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 14 202 głosy[2]. W wyborach w 2015, otrzymując 7135 głosów, ponownie został wybrany na posła[3].
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 bezskutecznie ubiegał się z listy Koalicji Europejskiej jako reprezentant PO o mandat posła do PE w okręgu obejmującym województwo lubelskie[4]. W wyborach do Sejmu w tym samym roku nie uzyskał poselskiej reelekcji, zajmując 3. miejsce (pierwsze niemandatowe) na okręgowej liście Koalicji Obywatelskiej[5].
W 2020 został zatrudniony na stanowisku zastępcy naczelnika Wydziału Strategii i Rozwoju Urzędu Miasta Międzyrzec Podlaski[6]. W 2021 został wiceprzewodniczącym stowarzyszenia „Tak, Polska!” (związanego z Koalicją Polską)[7]. W tym samym roku wybrany na przewodniczącego PO w województwie lubelskim[8]. 13 czerwca 2023 objął mandat posła IX kadencji w miejsce zmarłego Riada Haidara, przystępując do klubu KO[9]. Nie utrzymał go na kolejną kadencję w wyborach w tym samym roku[10]. W styczniu 2024 został dyrektorem lubelskiego ośrodka terenowego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa[11].
Wyróżnienia
W 2012 otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Międzyrzec Podlaski[12].
Przypisy
- ↑ Będą Rządzić Lubelszczyzną, „Gazeta Wyborcza” Lublin nr 245 z 19 października 1998, s. 4.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-05-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-27].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Były poseł PO znalazł pracę w Urzędzie Miasta. Konkursu na stanowisko nie było. dziennikwschodni.pl, 11 lutego 2020. [dostęp 2020-06-08].
- ↑ Raś przewodniczącym stowarzyszenia „TAK! Polska”. „Kończymy z marazmem w polityce”. dziennik.pl, 29 czerwca 2021. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Stanisław Żmijan szefem PO w Lubelskiem. wnp.pl, 23 października 2021. [dostęp 2021-10-23].
- ↑ Sejm: Stanisław Żmijan złożył ślubowanie poselskie, w klubie KO zastąpi Riada Haidara. wnp.pl, 13 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-13].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-16].
- ↑ Zmiany w lubelskim oddziale KOWR. Stanisław Żmijan nowym dyrektorem. radio.lublin.pl, 31 stycznia 2024. [dostęp 2024-02-14].
- ↑ Stanisław Żmijan. miedzyrzec.pl. [dostęp 2022-01-13].
Bibliografia
- Nota biograficzna na stronie Platformy Obywatelskiej. [dostęp 2015-05-16].
- Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2023-06-13].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 503.