Stachura
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

kielecki

Gmina

Mniów

Liczba ludności (2006)

216

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

26-080[1]

Tablice rejestracyjne

TKI

SIMC

0253238

Położenie na mapie gminy Mniów
Mapa konturowa gminy Mniów, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stachura”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Stachura”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Stachura”
Położenie na mapie powiatu kieleckiego
Mapa konturowa powiatu kieleckiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stachura”
Ziemia50°59′23″N 20°26′34″E/50,989722 20,442778[2]

Stachura – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Mniów[3][4].

Części wsi

Integralne części wsi Stachura[3][4]
SIMCNazwaRodzaj
0992444Przecinkaczęść wsi

Historia

Wczesne publikacje, w tym Jana Długosza z 1460 podają, że wieś była własnością rodziny należącej do szlachty odwiecznej – Stachura (z obocznościami Stachurek bądź Stachyrek), od której miejscowość wzięła swoją nazwę. Od rodziny Stachura pochodzą Stachurscy[5][6].

Wieś leżąca w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego należała w XVI wieku do Tarłów[7].

W 1827 wieś liczyła 12 domów i 81 mieszkańców[8].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1189 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 127700
  3. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. 1 2 GUS. Rejestr TERYT
  5. ↑ Stefan Janusz Starykoń-Kasprzycki: Polska encyklopedia szlachecka. T. XI. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Kultury Historycznej, 1938.
  6. ↑ Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski. T. 8. Lipsk: 1841, s. 472–473.
  7. ↑ Wiesław Bondyra, Dobra ziemskie Tarłów w Małopolsce w czasach saskich, w: Tarłowie. Z dziejów kulturalnych, gospodarczych i politycznych rodu, Janowiec 2009, s. 52-53.
  8. ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Stanisław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. XI. Warszawa: 1880–1902, s. 172.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.