Stałość fitosocjologiczna gatunku (S) – cecha syntetyczna gatunku oznaczana w fitosocjologi. Określa względną częstość występowania danego gatunku w obrębie syntaksonu. Wyraża się ją w procentach fitocenoz, w których występuje dany gatunek w stosunku do ogólnej liczby fitocenoz zaliczonych do danego syntaksonu[1].
Często wyraża się stałość w pięciostopniowej tzw. skali stałości (I-V):
- I – 1–20% wystąpień
- II – 21–40%
- III – 41–60%
- IV – 61–80%
- V – 81–100%
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 29–30. ISBN 978-83-01-14439-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.