Spartakus
Spartacus
Ilustracja
Rok produkcji

1960

Data premiery

6 października 1960
grudzień 1970 (Polska)[1]

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

184 min

Reżyseria

Stanley Kubrick

Scenariusz

Dalton Trumbo
na podstawie powieści
Howarda Fasta

Główne role

Kirk Douglas
Laurence Olivier
Jean Simmons
Charles Laughton
Peter Ustinov

Muzyka

Alex North

Zdjęcia

Russell Metty

Scenografia

Alexander Golitzen
Roger K. Furse

Kostiumy

Valles
William Ware Theiss

Montaż

Robert Lawrence
Irving Lerner

Produkcja

Edward Lewis

Wytwórnia

Bryna Productions

Dystrybucja

Universal Pictures
Centrala Wynajmu Filmów (Polska)

Budżet

12 mln USD

Nagrody
4 Oscary

Spartakus (ang. Spartacus) – amerykański film historyczno-kostiumowy z 1960 roku w reżyserii Stanleya Kubricka. Ekranizacja powieści Howarda Fasta pod tym samym tytułem, opisującej przebieg największego w dziejach starożytnego Rzymu powstania gladiatorów i niewolników. Film nagrodzony czterema Oscarami.

Treść

Epicka opowieść o powstaniu niewolników w starożytnym Rzymie (73-71 p.n.e.), ukazana poprzez losy jego przywódcy – legendarnego Traka Spartakusa. Jako niewolnik skazany na pracę w kamieniołomach, atakując brutalnego strażnika zwraca na siebie uwagę rzymskiego właściciela szkoły gladiatorów, Lentulusa Batiatusa. Lanista wysyła go do swej posiadłości w Kapui, gdzie pod kierunkiem bezwzględnego Marcellusa trenuje wraz z innymi rozmaite metody walki. Tam zakochuje się również w usługującej im niewolnicy Varinii. Gdy wśród gladiatorów wybucha bunt, Spartakus staje na jego czele. Miejscowa rewolta wkrótce ogarnia całą Kampanię, a następnie inne obszary państwa Rzymian, przyciągając masy zbiegłych niewolników i ludności zależnej. Senat wysyła przeciw nim legiony, które zostają doszczętnie rozbite. Ale próby opuszczenia Italii przez zbuntowanych z pomocą cylicyjskich piratów kończą się niepowodzeniem wskutek ich zdrady. Tymczasem Rzym wysyła przeciw powstańcom potężne siły pod wodzą doświadczonego Marka Krassusa…

Obsada

„Ja jestem Spartakusem!”

Do historii kina przeszła zwłaszcza scena po decydującej bitwie przegranej przez armię niewolników. Spartakus zostaje wprawdzie schwytany (w rzeczywistości najprawdopodobniej zginął), jednak Rzymianie, nie znając jego wyglądu, nie są w stanie go rozpoznać. Dlatego pojmanym niewolnikom proponują, że nie zostaną ukrzyżowani, jeśli tylko wskażą swego wodza. Kiedy w tej sytuacji Spartakus dobrowolnie chce się ujawnić, jego ocalali współtowarzysze też powstają ze słowami „Ja jestem Spartakusem!” – tym samym wybierając okrutną śmierć zamiast zdrady.

Opinie o filmie

„Film nie jest do końca wierny faktom historycznym. Dostosowuje je często do potrzeb scenariusza. Jest to jednak jeden z najlepszych gigantów powstałych w latach 50. i 60. Wiele scen świetnie charakteryzujących atmosferę starożytnego Rzymu. Sporo dramatyzmu i momentów trzymających w napięciu. Znakomita obsada, świetna gra aktorów. Interesująca reżyseria. Pomimo rozmachu i widowiskowości dzieła, udało się Stanleyowi Kubrickowi nie zgubić przesłania o ludzkiej tragedii”. Niezgodna z faktem historycznym jest scena ukrzyżowania Spartakusa, gdyż w rzeczywistości poległ on w walce z legionistami rzymskimi[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Idziemy do kina. „Film”. 47, s. 15, 1970-11-22. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
  2. ↑ The Best of Video, pod red. Witolda Nowakowskiego, Warszawa 1994, s. 377.
  3. ↑ Cała prawda o historii 2006 ↓, s. 223.

Bibliografia

  • Cała prawda o historii. Jak najnowsze ustalenia zmieniają nasze spojrzenie na przeszłość. Wyd. 1. Warszawa: Readers Digest, 2006. ISBN 83-60123-08-X.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.