Spacesynth – gatunek muzyki elektronicznej o "kosmicznym" zabarwieniu, nawiązujący często do tematyki science fiction oraz do filmów z gatunku space opera. Funkcjonuje także pod nazwami spacedance i synthdance.

Spacesynth, pomimo podobieństwa nazw, nie jest kontynuacją gatunku muzycznego space disco, uprawianego pod koniec lat 70. XX wieku, pomimo elementów łączących oba nurty muzyczne. Najbardziej znanymi przedstawicielami gatunku spacesynth są Koto i Laserdance.

Historia

Spacesynth został wymyślony w Europie, w pierwszej połowie lat 80. XX wieku. Początkowo funkcjonował w ramach gatunku muzyki dyskotekowej italo disco, naśladując jej cechy charakterystyczne. Pierwszymi wykonawcami spacesynth były włoskie formacje Cyber People, Hipnosis i Koto oraz holenderski duet Laserdance. W latach 1983-1987 nieliczne utwory tych wykonawców były autorsko publikowane wyłącznie na singlach i maxi-singlach. Gościły także na składankach z muzyką italo disco. Pierwsza płyta długogrająca, zawierająca w całości muzykę spacesynth – Future Generation duetu Laserdance – została opublikowana w roku 1987. Z niej pochodził Power Run, wyposażony w niezwykle chwytliwą melodię jeden z największych przebojów grupy. Popularnością i rozpoznawalnością dołączył on do wcześniejszego przeboju duetu Koto Visitors. Oba utwory trwałe określiły styl muzyczny spacesynth^[1].

Aż do połowy lat 90. spacesynth był muzycznie reprezentowany przede wszystkim przez Koto i Laserdance. Od 1989 roku oba te projekty muzyczne były prowadzone przez tego samego kompozytora, Michiela van der Kuya, który dodatkowo tworzył utwory spacesynth pod nazwą Rygar^[2]. Inne projekty muzyczne tego nurtu to m.in. Proxyon, Rofo, Syntech, Trilithon, Daylight i Futurespace. Określenie "projekty muzyczne" nie jest przypadkowe, ponieważ często jeden wykonawca produkował muzykę pod kilkoma szyldami (Michiel van der Kuy – Laserdance i Rygar, później także Koto; Stefano Cundari – Koto, Cyber People oraz Hipnosis; Huib Schippers – Syntech oraz Trilithon; Humphrey Robertson – Daylight i Futurespace, także nowe inkarnacje wcześniejszych wykonawców pod zmienionymi nazwami Ciber People i Hypnosis).

W pierwszej połowie lat 90. XX wieku, wobec ogromnej popularności nowych gatunków house, techno i eurodance, spacesynth zniknął ze sceny muzycznej. Słynny wówczas przebój techno „James Brown Is dead” został skomponowany przez Michiela van der Kuya pod szyldem L.A. Style i pseudonimem kompozytorskim Denzil Slemming^[3]. Tymczasem spacesynth, niemal zapomniany, odrodził się po roku 2000, przede wszystkim dzięki Internetowi, jako niszowy nurt muzyki elektronicznej. Obecnie jest reprezentowany głównie przez młodych kompozytorów z Polski, Szwecji, Finlandii, Niemiec, Chorwacji i Rumunii. Spośród założycieli gatunku, działalność w gatunku spacesynth reaktywowali tylko Michiel van der Kuy i Rob van Eijk, nagrywający płyty pod szyldami Area 51 oraz Rygar.

Wytwórnie

W latach 80. i 90. muzykę spacesynth publikowały wytwórnie płytowe: Memory Records, Beat Box (Włochy), ZYX Music (Niemcy), Hotsound, Made Up Records, Rams Horn, Galaxis (Holandia) i Snake's Music (Polska). Obecnie ten gatunek wydają trzy niezależne wytwórnie: amerykańska Space Sound Records^[4], prowadzona przez polskiego producenta, Marka Kołodyńskiego; brytyjska Alpha Centauri^[5], kierowana także przez Polaka Macieja Repetowskiego, oraz szwajcarski Hypersound Productions^[6], własność Humphreya Robertsona.

Główni wykonawcy^[7]

Przypisy